Afgelopen weekend zijn wij met ons gezin op vakantie geweest. Mijn ouders waren 11 februari 40 jaar getrouwd. Dit zijn ze overigens nog steeds! Een fantastisch weekend om niet snel te vergeten.
Wat een genot om weer eens weg te zijn met de mensen die op de 1e plaats komen in je leven. Iedere dag heb ik de nodige kilometers gelopen. Met mijn zus en zwager heb ik zelfs gezocht naar een schat in de omgeving van het vakantiepark. Ze noemen het ‘geocachen.’ Ik noem het samen een leuke middag hebben en heerlijk genieten van de natuur!
Tijdens het weekend ook heerlijk gegeten en een aantal kilo aangekomen. Tenminste, dat was mijn verwachting aangezien ik iedere dag naar mijn idee een stevig ontbijt nam en een goede lunch en ’s avonds uit eten of gourmetten. We hadden een steak restaurant ontdekt en ja…., vlees is vlees! Toen we maandag thuis kwamen liet ik tussen het wassen door mijn oog op de weegschaal vallen. Hij stond daar zo mooi en stil. Een klein laagje stof over de normaal gesproken mooie verchroomde voetstappen. Alsof er al jaren niemand meer had opgestaan. Ik vond het zonde om dit stilleven te verstoren maar…… OEPS…., mijn teen raakte de aanknop en voor ik het wist stond ik erop! Toen ik begon aan de afvalrace tikte ik bijna de 140 KG aan….., ja jullie lezen het goed en hoeven hiervan niet te schrikken, want eerlijk, die tijd is voor mij voorbij! Toen ik zag wat de weegschaal aangaf heb ik Adele-achtige woorden in de groepsapp gegooid: ‘Hello…., can you hear me?’ Gwen reageerde vrij bot met: ‘Hello…., i won’t hear you!’ Oké dan niet…..! Dus ik Maud maar privé geappt en haar verteld dat ik trots was op mezelf. Ondanks dat ik op vakantie geweest ben en mezelf al 3 weken niet meer heb gewogen was ik 2 kg lichter dan voorheen. YES!!!
Gwen op huisbezoek
Maandagavond stond Gwen weer voor m’n deur. Nu was ik er meer op voorbereid, maar toch was het nog steeds een beetje vreemd. Alsof mijn kleuterjuf van vroeger op huisbezoek kwam…..! Voor op het speelpleintje bij ons zaten we even op de bank. Ze vroeg hoe het met me ging en wat er nou was in die app. Ik probeerde haar er een beetje van weg te leiden door over van alles en nog wat te beginnen…., maar helaas. Gwen is best een volhoudertje….., en uiteindelijk heb ik het haar toch maar verteld. Na een warming-up in het speeltuintje zijn we gaan hardlopen. Bij de vijver aangekomen kwam de eerste workout. 10 x met rechts op de bank stappen en er weer af. 10 x starjump’s, 10 x opdrukken, 10 x moutain climb en 1 x de trap af en op. ( bij de vijver is een trap richting vijver). Daarna 8x, 6x, 4x, 2x. Daarna met links op de bank stappen en er weer af en hetzelfde riedeltje. Hierna werd er uitgelopen richting slikbrug over de Leurse Haven. Daarna gingen we hardlopen langs de Leurse Dijk tot voor het tunneltje en daar rechtsaf richting Tuindersweg. Gwen begon het stuk met te melden dat we tot het bankje zouden rennen. Daarna zei ze snel: ‘doe maar tot het fietspad stopt.’ Daar aangekomen wilde ik verder en dat deed ik ook. Wat een beleving. Mijn lichaam gaf niet op…., mijn hoofd dit keer ook niet! Ik rende en rende maar door. Wat een heerlijk gevoel. Mijn benen waren als een soort sponzen die zich steeds opnieuw volzogen met water en weer leeg lieten lopen bij iedere stap die ik zette. Na een meter of 80 op de Tuindersweg voelde ik een luchtbel in mijn buik opkomen. Hij vloog met een kracht van mach3 richting keel en ik moest abrupt stoppen. Zonder m’n remlicht te gebruiken stond ik ineens stil. Een klein boertje gevolgd door een intense vloek. Ik stond stil en baalde enorm. Net geen 5 minuten achter elkaar. Ik had het gevoel dat ik nog veel langer kon, maar die boer……, die had me genekt! Volgende week beter dacht ik gelijk. Na nog een aantal keer te hebben aangezet kwamen we na een kleine 15 minuten aan bij mijn huis. Een cooling down en snel naar binnen. Met een maximale hartslag van 173 vind ik dat ik het nog best goed doe!
Bergen verzetten
En woensdag was daar de man met de hamer. Ik voelde me de hele dag al zwak en in huis waren er 3 zieken. Slechte nachtrust dus….., en mijn maag deed ook raar. Na thuiskomst een powernap op de bank gedaan. Weliswaar een powernap van 2,5 uur, maar ach. Ik voelde me daarna niet veel beter. Ik heb mezelf omgekleed en ben met de auto naar de training gegaan. Gelukkig was Maud daar ook weer. Na de warming up stond ik al te tollen op m’n benen. Normaal transpireer ik ook, maar zoveel als nu was voor mij ook nieuw. En zo intensief was de training nou ook weer niet. Nou ja…., laat ik zeggen dat de oefeningen niet nieuw waren. De challenge was een oude bekende. De berg……, Na iedere keer de berg op en af was er een soort van battle. Battle 1: Plank positie en elkaar proberen onderuit te duwen, trekken. Dat was niet zo lastig. Battle 2: Squat positie elkaars knieën proberen aan te tikken. Ook geen probleem. Battle 3: Op een been gaan staan tegenover elkaar en dan elkaar uit evenwicht brengen door te duwen en te trekken. Op zich ook geen probleem, maar ach….., deze hebben we maar verloren voor de goeie vrede. Battle 4: wederom de plankbattle. Na iedere battle moest de ‘verliezer’ 2 x de berg op en de winnaar maar 1x. Deze keer was de berg niet zo erg als de vorige keren. Na de cooling down ben ik snel naar huis gegaan en heb ik extreem warm gedoucht.
Zondag is de bootcamp bij Decathlon Breda. Ik heb er veel zin in en ik hoop dat de mensen die zich hebben opgegeven er ook erg veel zin in hebben!
Tot zondag!
Mark wordt begeleid door Enforce en dit wordt mede mogelijk gemaakt door een aantal sportieve partners. Wil je iets betekenen voor De Afvalrace, neem dan contact op. De Afvalrace West-Brabant is ook te volgen op Facebook.
