Na twee weken absolute radiostilte ben ik dan toch maar ingegaan op de vraag van derden om alsnog een laatste blog te schrijven. Onder lichte protest klim ik nog eenmaal in mijn laptop om mijn laatste bevindingen met jullie te delen.
De afgelopen maanden zijn voorbij gevlogen. Met toenemende snelheid, omdat mijn gewicht na verloop van tijd ook daadwerkelijk begon af te nemen. In het begin liep ik vooral aan tegen het feit dat ik mijn mentaliteit die ik had toen ik volop in het sportwereldje zat geheel kwijt was geraakt.
Eindspurt ingezet
Ik had vooral moeite met de manier waarop mijn lichaam NIET leek te reageren op de fysieke inspanningen die ik wekelijks leverde. Voor mijn gevoel zag ik lichamelijke veranderingen in de tweede fase van de afvalrace. Mede door de vastberadenheid van Gwen heb ik mezelf medisch binnenstebuiten laten keren. Hier is e.e.a. uitgekomen wat voor mij veel duidelijkheid gaf over de manier waarop mijn lichaam afwijkend bleef reageren. In fase 3 ben ik er eigenlijk pas echt VOL voor gegaan. Dit resulteerde aan het eind van de afvalrace in een eindspurt. Ook mijn lichaam werkte de afgelopen maand erg mee. Gestart in oktober op bijna 140 kg. Uiteindelijk ben ik het gewicht van een zware, volwassen, mannelijke, Europese Das afgevallen. Niet verkeerd, al zeg ik het zelf.
Daar
De afgelopen 2 weken heb ik gevuld met wandelen. Begonnen met 10 km en inmiddels ga ik richting de 20 km. Met een redelijk tempo ( 6.3 km/peruur gemiddeld) wil ik voor 9 september 2017 voldoende getraind zijn om 80 km te kunnen wandelen. Vooralsnog heb ik in Chris een ‘trainingsmaatje’ gevonden. Ik hoop dat we het beiden zullen halen, zodat we samen aan de start van de ’80 van de Langstraat’ kunnen starten.
Rest mij simpelweg nog eenmaal iets te vertellen over het bedanken van mensen, want mede door de aangeboden hulp die ik tijdens de afvalrace heb mogen krijgen ben ik tot dit resultaat gekomen. Diegene die ik in levende lijve heb gesproken en heb bedankt zullen aan mij gezien hebben dat ik altijd eerlijk en oprecht reageer. Misschien een beetje afwijkend of ‘los van de normen van de hedendaagse maatschappij,’ maar wel zoals ik ben en altijd zal blijven!
Dit was dan echt de aller, aller, allerlaatste blog vanuit mijn kant! Mensen die mijn blogs hebben gelezen en in Etten-Leur wonen zullen mij regelmatig door het dorp zien wandelen. Verder wil ik jullie een zaligmakende uitspraak van Gwen niet onthouden, omdat deze totaal slaat op mij: ‘Maak er maar niet teveel woorden meer aan vuil Mark……, het is goed zo!!!’
