Spieren nemen het Chassé over

Geen acteurs dit weekend in het Chassé Theater in Breda maar veel spierbundels en bruin gespoten mannen en vrouwen. Dit weekend is het theater voorbehouden aan de Europese Kampioenschappen Bodybuilding en Walter’s Open Holland Cup, voor amateur-bodybuilders en atleten.

Wat meteen opvalt als je het Chassé Theater binnenloopt, is dat er naast veel mannen, bijna zeker zoveel vrouwen deelnemen. ‘Waarom’ denk ik dan bij mezelf. Daar wil ik graag het fijne van weten en ga op onderzoek uit.

“In eerste instantie doe ik het voor de aandacht”, vertelt de Belgische Charlotte. “Maar ik heb ook een doel nodig om te blijven afvallen en te blijven fitnessen. Daarom doe ik mee aan wedstrijden.” Op de vraag of ze nu de smaak te pakken heeft, krijg ik geen antwoord meer. Charlotte wordt weggeroepen door een Engelssprekende man, die graag met haar op de foto wil. Ook dat hoort er bij. Poseren voor mannen, alleen of samen met een collega-bodybuilder.

Ook bij de mannen gaat het vooral om aandacht. “In het begin deed ik het vooral om stoer te doen, nu voor mijn eigen”, aldus de Vlaamse Gregory uit Tienen. “Ik doe dit nu zes jaar en nog steeds met succes.” Hij is eerste geëindigd in de -70 klasse. Dat het niet vanzelf gaat, blijkt uit het feit dat Gregory nooit meer uitgaat en zes keer per week traint. “Ik moet wel. Als ik zou uitgaan dan ga ik tot vijf uur ’s ochtends feesten. Als ik de volgende dag pas om twee uur ’s middags wakker word, heb ik al drie maaltijden gemist. Dat kan niet. Ik moet minimaal zeven keer per dag eten om op gewicht te blijven.”

En dan is er nog iets wat me bezighoudt. De nepbruine kleur die je zowel bij de mannen als de vrouwen terugziet. “Dat is verplicht”, weet iemand mij te vertellen. “Het hoort bij je presentatie. Je hoeft het niet per se te doen, maar het kost je wel punten als je het niet doet.” Zelf vindt hij het ook stom eigenlijk. “Maar van een zonnebankkuur hou ik al helemaal niet. Daar krijg je kanker van. Dat is pas rotzooi. Dus dan maar dit.” Eh… Ok. Ik besluit maar even niets meer te zeggen.

Mijn aandacht wordt getrokken door een hoop geschreeuw. In de ring, die opgesteld staat in de Foyer van het Chassé Theater geven vier mannen een demonstratie worstelen. Eén grote show, maar daarom niet minder leuk om te zien. Aan de overkant staat een demonstratie Krav Maga gepland en later ook nog een wedstrijd ‘Sterkste man van Nederland’, waarbij het de bedoeling is om een loeizwaar zwaard zo lang mogelijk omhoog te houden. Verder zijn er ook nog demonstraties van bankdrukken en Braziliaanse jiujitsu.

Terwijl in de Jupilerzaal de bodybuildingwedstrijden plaatsvinden, vinden in de Koninklijke drukkerij Em. De Jongzaal de Cross Fit-wedstrijden plaats, onder leiding van Marcha van Glaanen Weijgel. Cross Fit bestaat uit verschillende disciplines. Een van de disciplines is touwtje springen, gecombineerd met gewichtheffen. In een andere discipline doen worden verschillende soorten fitnessoefeningen gedaan. In deze zaal zijn overigens meer vrouwen dan mannen te vinden. Wellicht omdat het minder met spierkracht te maken heeft als wel met conditie, maar daar kan ik niet echt mijn vinger opleggen.

Een ding weet ik wel zeker: het is en blijft een apart wereldje. Zowel wat deelnemers betreft, als bezoekers van het evenement. “En toch is het niet veel anders als bijvoorbeeld een modellenwedstrijd”, weet een bezoeker mij nog te vertellen. Hij heeft het dan vooral over het onderdeel bodybuilding. “Daar wordt ook aan vleeskeuring gedaan. Dat is hier niet anders.” Hij heeft gelijk. En met die gedachte verlaat ik het Chassé Theater, terug naar mijn ‘eigen wereld’.