In Februari heb je maar één zorg….’als wat ga ik dit jaar!’ Boven op de zolder staat bij ons de doos met Carnavalsspullekes van voorgaande jaren. Een beetje nieuwsgierig graaf ik tussen de verschillende outfits en accessoires. Vorig jaar, tja, geloof het of niet, zijn we er niet bij geweest. En dus is het weer even geleden dat ik in deze doos heb gesnuffeld. Het tevoorschijn halen van de Carnavals doos…
Op de één of andere manier brengt het altijd een opgetogen sfeer in ons gezin. De kids staan er dan als druk kwispelende puppy’s rond. Bij alles wat ik uit de doos tover en wat we inmiddels allang weer vergeten waren, ontstaat er een grote grijns of verbazing op onze gezichten. Eigenlijk een beetje hetzelfde gevoel wat je hebt bij het uitpakken van een Kerstpakket.
Mijn Carnavalstaske en al haar geheimen…
Nu heb ik de rare tic om mijn carnavalstaske intact op te ruimen zodat het een jaar (in dit geval twee jaar) later, nog wat verloren herinneringen prijsgeeft. Eens even kijken…. Lichtelijk opgewonden over wat de vondst zal zijn, trek ik het ritske van het taske open… Een gebroken felrode lippenstift..hmmm…die kan er wel uit, heb ik niks meer aan. Paar bonnekes van Charelli 2015, zullen wel niet meer geaccepteerd worden… SIGARETTEN!!!!! Waaah… sigaretten??? Ohh…mijn rook cq sigaretten-tijdperk ligt voor mijn gevoel al weer eeuwen achter mij. Ik open het pakje en zie een stuk of vijf uitgedroogde filtersigaretten en een felgroene aansteker. In een automatisme check ik toch of hij het nog doet.. ja hij doet het…. Steels snuffel ik even aan de sigaretten…Nee gatver…toch blij dat ik dat stadium gepasseerd ben…
De voorbereidingen…
Inmiddels staat de planning voor de komende dagen vast, en zijn alle voorbereidingen zo wat getroffen. Worstenbroodjes in huis, morgen nog verse kippensoep maken, en dan gaan we van start! Onze oudste gaat als Bella van Twilight. Kent u die niet? Ik wel, inmiddels ken ik zelfs ook de teksten van Twilight Saga 1 tm 5 uit mijn hoofd… Tja..verplicht meekijken hé… Enfin, daarom sta ik op donderdagavond nog driftig het haar van mijn bijna puberdochter bruin te verven en te stijlen zodat het op vrijdag allemaal vlot en vlekkeloos kan verlopen. De jongste gaat als Ironman naar school en onze oudste dus als Bella van Twilight… Onze kinderen schelen vijf jaar, wat maakt dat ze van alles, dus ook van Carnaval, geheel hun eigen voorstelling en beleving hebben. De één in haar nopjes met een coole lichtelijke angstaanjagende uitstraling en de andere…nou jah, hij voelt zich de echte Ironman zodra hij zijn pak met schuimstukken (wat een brede body) creëert, aantrekt. Carnaval betekent voor Hem nog veul chipkes eten en confetti in iemands gezicht ennuh glas gooien. Voor Haar betekent het zien en gezien worden en samen met een vriendin een beetje rondhangen…zucht….. dat gooit me even jaren terug in de tijd zeg…
Biertje?
Als wat ga ik dit jaar? Nou ik ga dit jaar als Zigeunerin! Even heb ik er nog over gedacht om met mijn man als Jip en Janneke te gaan maar dat was outfit technisch teveel gedoe… Dus…..mocht je één dezer dagen een Zigeunerin tegenkomen met een vampierenmeisje en een kleine maar zeer brede Ironman? Tsja…voila…dan drinken we een biertje!
Ik wens iedereen in ’t Kielegat een geweldige Carnaval toe, met zien en gezien worden, met chipkes en confetti, met bier en apfelcorn en veul leutige muziek, hier in ons mooie Breda!!!
Linda Jansen is auteur van de romans Onder Water en Boven Water en woont met haar man en twee kinderen in Breda [website].
