Linda’s Blogumn: meivakantie en een bouwmarktfobie

Foto: Linda Jansen

Ik hou van deze tijd van het jaar. Jajaja, eerlijk is eerlijk, het weer houdt nog een beetje de pas in maar….. de moestuintjes beginnen langzaam maar zeker uit te komen en ook de andere planten in de tuin laten zien dat er nog leven in zit.

Ik ga het prikkelende gevecht aan met een ietwat uit de kluiten gewassen rozenstruik, uhhh, “prikkelende” dan wel in de negatieve zin van het woord, kan ik je vertellen. Ondertussen staat mijn wederhelft braaf zoals in zijn agenda genoteerd stond; De tuintafel te schilderen.

Warm he, bij de Hornbach…

Deze tijd van het jaar zorgt ervoor dat wij mensen in het weekend allemaal, als grote zwermen werkbijen in lange stromen naar tuincentra rijden of de parkeerplaats van Hornbach (of andere doe-het-zelf zaak, maar in dit geval was het de Hornbach) op wringen. De hoogste tijd om massaal weer te gaan, maaien, verticuteren, snoeien, planten, potten, timmeren, verven, noem maar op. Allemaal TEGELIJK, kwam ik tot de conclusie. De rijen bij de kassa van de Hornbach staan tot halverwege het gangpad. Gemoedelijk besluit ik maar aan te sluiten en de wachttijd te ondergaan. Zoals ALTIJD, gaat de rij naast mij sneller. Zoals ALTIJD, weet ik exact de rij uit te kiezen waar één of andere zeurkous zijn gelijk moet halen bij de kassa, waardoor ik medewachters uit buurrijen tevreden kwebbelend met hun spulletjes en karren de deur uit zie lopen, en mij lichtelijk geïrriteerd achterlaten.

Ondertussen wordt er een collega opgeroepen om een en ander in gangpad 24 te gaan controleren voor de zeurkous. De zeurkous kijkt zo cool mogelijk alle zuchtende wachtenden in de rij achter hem aan, alsof hij zeggen wilt “ja, dat is jammer dan, ik heb toch gelijk.’ Ik hoop ook dat hij gelijk heeft, want dan is het sneller gepiept dan wanneer hij geen gelijk heeft, verwacht ik. Wat is het daar trouwens toch warm binnen he, bij de Hornbach? Oke, hij had dus gelukkig gelijk en de rij schoof weer een beetje sneller door…. Jippiejaajaajippiejippie…of zoiets. Ik besluit in de auto dat ik NOOIT meer op zaterdag naar een doe-het- zelf zaak ga tenzij het echt MOET!

Meivakantie…538 Koningsdag….enz.

Enfin….buiten het feit dat na deze geweldige meivakantie mijn tuintafel weer netjes in de verf staat, (waarmee ik heel blij ben natuurlijk), hebben we ondanks dat het weer dus inderdaad niet super was, een geweldige tijd gehad. Want alle klus en verfperikelen en wachttaferelen op een stokje! We zijn namelijk ook finaal uit ons dak gegaan bij 538 Koningsdag op de beats van Armin van Buuren. Hey Hardwell, ben jij er ook?! En later op de ruwe stem en geweldige sound van Kensington. De oranje poncho’s liggen gelukkig ongebruikt terug in de kast, te wachten op volgend jaar. Hopelijk niet trouwens.

Het seizoen is geopend…

Na logeerpartijen, beetje cultuursnuiven in d’Anvers en de Goldrush uittesten in Slagharen loopt de meivakantie zo zachtjes aan op haar einde, maar het seizoen is daarmee slechts nog maar geopend! Blaadjes aan de bomen, barbecue aan. Lange avonden buiten eten, zitten, kletsen, kortom genieten. Ik ben er helemaal aan toe want “GTST” begint ook saai te worden en “Helemaal het einde,” blijkt ook niet helemaal het einde te zijn. Geef mij maar Breda! Met haar Jazz-festival in het verschiet, Spanjaardsgatfestival, Palm Parkies, Breda Barst, alhoewel dat nog even weg mag blijven want dan loopt mijn favoriete seizoen weer ten einde en we beginnen net!

O ja, en volgens de Enkhuizer almanak…komt het met het weer gelukkig allemaal wel goed!

Linda Jansen is auteur van de romans Onder Water en Boven Water en woont met haar man en twee kinderen in Breda [website]. 

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen