Ik betrap me er zelf op dat ik dat bekende liedje zachtjes neurie op het moment dat ik een wasje in de wasmachine duw. De regen klettert tegen de ramen en “I’ll keep my fingers crossed” wanneer ik de schutting onder de onverwachte, bezielende leiding van een rukwind, zie overhellen richting de buurtjes. Hopen dat ie het houdt.
Het is nou niet bepaald wat je noemt een lekker najaar tot op heden. Eerst had ik met mijn brugpieper een felle discussie omtrent het wel of niet aanschaffen van een regenjas. Ik was uiteraard de voorstander, liefst een gele want dan ben je goed zichtbaar voor het overige verkeer. ‘En een helm met een zwaailamp op mijn hoofd zeker,’ was het geïrriteerde antwoord van mijn puber.’ ‘Ja, goed idee,’ grapte ik op dat moment terug. Ondertussen lijkt het zowat vaste prik dat ze elke ochtend met een zwarte regenjas (oke dat heb ik dus verloren), de fiets op stapt. Het is echt herfst…
Niet genoeg zomer gehad…
En dat terwijl ik eigenlijk het gevoel heb dat ik niet genoeg zomer heb gehad! Iedereen accordeert mijn opmerking als ik deze maak aan de zijlijn van de voetbaltraining van mijn zoon. Maar jah, het kan altijd erger, en wat zijn we blij dat we niet in de schoenen van de bewoners van Sint Maarten staan.
Filosoferen over het waarom…
Dat brengt me bij Sint…. Want ook hij lijkt zijn Pieten vooruit te hebben gestuurd en de Appie al bevoorraad met pepernoten. YES! Roept de jongste, er zijn weer pepernoten! Voor hem maakt het niks uit dat die pepernoten voor mij definitief de herfst of misschien al wel de winter aankondigen. Volgens mij zou het hem zelfs niks uitmaken als ze hartje zomer in de schappen lagen! Frappant, wanneer maak je als mens die omslag naar dingen relateren aan een bepaalde tijd. Waarom vind ik het nu weer tijd voor pompoensoep, en eet ik echt geen stamppot in de zomer maar ook weer geen iced coffee in de winter? Waarom loop ik als het in de december 14 graden is met een winterjas aan en loop ik in de zomer met 14 graden in een trui. Snert, glühwein allemaal dingen die ik alleen in de winter klaarmaak. Maar thee of koffie, drink ik dan weer wel het hele jaar door.
Halve zomer en kaarsjes aan….
Terwijl ik zo in mezelf aan het filosoferen ben over het waarom, besef ik dat ik zachtjes aan vrede sluit met het feit dat er een vroegtijdig einde aan de nou hoe zullen we het noemen, halve zomer, lijkt gekomen. Ik schuif de eerste pompoenschotel voor dit jaar in de oven. Even later stapt mijn brugpieper kleddernat in haar zwarte regenjas binnen. ‘Ohhh, ruikt lekker mam, pompoenschotel!’ ‘S Avonds steek ik weer de kaarsjes aan en zitten we naast elkaar op de bank. Steels loer ik naar buiten… Het is nog steeds bar en boos. Maar ohhh, wat is het gezellig en lekker knus met zijn allen hierbinnen.
Linda Jansen is auteur van de romans Onder Water en Boven Water en woont met haar man en twee kinderen in Breda [blogumns | website].
