Ik bedacht me dat het wel leuk zou zijn om eens door al mijn blogumns van 2017 te lezen, om te zien wat 2017 me zoal, zij het publiekelijk, heeft beziggehouden. En…wat blijkt, er zijn, zoals altijd, een hoop dingen gebeurd die ik allang vergeten was. Ik vind het leuk om ze nog eens na te lopen:
1-2017: Weemoedig na Last Christmas en oliebollen op je billen:
In de eerste blogumn van 2017 blikte ik terug naar de gezellige decembermaand van 2016. Ik mijmerde na over de kerk die zo feeëriek verlicht was en het glazen huis. Hoe Tijn ons verwarmde en betoverde met zijn nageltjes lakken voor het goede doel. Over George Michael die ironisch genoeg zelf deze wereld verliet op Kerstdag 2016.
Ik vertelde ook dat er zoveel oliebollen op mijn billen zijn blijven kleven, tsja, dat wordt een traditie die elk jaar terugkeert. Dus dat probleem moet ik ook begin 2018 wederom zien te tackelen.
Inmiddels is Tijn er niet meer, maar zijn geest hing wel degelijk toch een beetje boven de grote Markt dit jaar met Kerst. Ik zag zijn vader in het speciale ingerichte nagellakhuisje voor Serious Request hier in Breda. Wederom doet hij zijn best voor het goede doel, in de geest van Tijn maar toch…de eerste Kerst zonder hem. Wat zou er door de man heengaan? En wat een karakter om zo door te gaan…
2-2017: Oud en alleen..Pogingen te wandelen in Breda.:
De tweede blogumn heb ik gewijd aan de ouderen. Aan hun problemen op de weg, want klaarblijkelijk was het in de week van 20 januari 2017 ijskoud en spiegelglad. Ik was het vergeten. Ik schrijf zelfs dat het zeker en vast een van de koudste weken van het jaar zal zijn. En dat ik in een week tijd, wel vier oudjes ben tegengekomen die ten val geraakt zijn. Ik was op dat moment het boek van Hendrik Groen aan het lezen, waardoor ik in elk oudje een Hendrik zag, of een Eefje….
3-2017 : Tijd om te plannen en te kiezen:
Op 10 februari lees ik dat de griepepidemie ons huis net had verlaten, en dat we erg toe zijn aan het voorjaar. Het was keuzestress want onze oudste moest een nieuwe school kiezen maar de grote vraag “hoe pakt de loting uit” was onderwerp van gesprek. Binnen no time leerde ik nieuwe ouders kennen met slinkse tactieken en technieken om ervoor te zorgen dat HUN kind op de school van de eerste keuze terecht zou komen. Niet ingetrapt, en zoveel maanden later zit ook mijn dochter gewoon op haar plek op de school van haar eerste keuze. Dus dat dilemma hebben we ook weer gehad.
4-2017: Als wat ga ik dit jaar:
Deze blogumn schreef ik op 24 februari en over de titel kan ik heel kort verslaggeven: Ik ging namelijk als zigeunerin. Voor de mensen die niet begrijpen waar dit over gaat: Carnaval! Ik herontdekte in deze week mijn Carnavalstaske wat veel geheimen van het vorige jaar prijsgaf. Zoals waar ben ik ook al weer allemaal geweest en…. Rode lippenstift en uitgedroogde sigaretten inclusief aansteker, die het nog deed!
>> Lees de columns van Linda Jansen terug <<
….O jee, dit wordt een eindeloos verhaal zo… De tussenliggende maanden dan in vogelvlucht… Ik ging naar de Bredase Ring waar we elkaar altijd groeten als we binnenkomen. En ik had overpeinzingen over wat nou precies rijkdom is, zo rondom Pasen. Ik had en heb trouwens nog steeds last van bouwmarktfobie.
Ontwikkelde het voetbalbrein van onze jongste zich in een rap tempo. Waardoor ik tegenwoordig ook trouw voor de buis naar een voetbalwedstrijd te kijken.
Ik denk en kijk terug naar NAC wat onderweg was naar zijn zege tegen NEC en zich daarmee een plaats in de eredivisie verwierf. Een paar dagen waren we allemaal NAC hier in Breda en steeg er gele lucht op boven de Markt. Het ellendige bikini-proof proberen te worden met Gin onder toezicht van personal coach Slijterij Spraakwater. Uhhh…poging mislukt…
Ik lees terug over onze pup die we in juni kregen en over de overdaad aan containers met gekleurde deksels die daarop volgden. O ja en ook nog een paar vette bekeuringen. Gauw verder…. Het was een tijd van afscheid nemen van de basisschool en kennismaken met het voortgezet onderwijs. Het was loslaten en onze wup in de lange sliert van studenten die ook onderweg zijn. Over het najaar wat super vroeg kwam en de pepernoten.
Het nieuws dat er openbare toiletten zouden komen op de Markt en van Coothplein voor invaliden en eeh…vrouwen. Dat zou schelen. Over hoe ik me verwonderde dat “op de pof”, nog bestaat. Niet bij de Appie maar gewoon bij de bakker in de buurt Asyia Bakkerij. Als laatste heb ik nog geprobeerd om een challenge op te zetten van verlichtte fietskratten. Mislukt, net zoals, naar mijn mening Winterland Breda. Dat Is nou toch ook niet de sensatie geworden zoals beloofd, vind ik dan toch. Het was allemaal geen groot succes….
Succes:
Succes…een woord wat van alles zegt maar eigenlijk ook niks. Want wat is succes? Een druk leven en veel geld verdienen? Of de tijd hebben om met je geliefden samen te zijn en te genieten. De top bereiken, groots leven! Of nederig zoals een boeddhist, waarvan gezegd wordt, dat zij het gelukkigst zijn, en het oudst worden van ons allemaal. Maar is heel oud worden dan een succes of is kort maar krachtig beter?
Een paar jaar geleden hoorde ik tijdens een nieuwjaarsborrel een oude bekende (niet heel oud in leeftijd trouwens) vertellen, alwetende dat het zijn laatste nieuwjaarsborrel zou zijn; “We zijn allemaal terminaal, ik niet meer dan jullie. Leef ernaar, stel niets uit.” Een maand later was deze oude bekende, die in leeftijd niet zo oud was, er niet meer…
Zijn woorden zijn niet vergeten, maar toch, maken we onze voornemens zelden waar. Het heeft ook te maken met de flow waar je in zit.
Onze flow voor het jaar 2017 was op een paar fronten moeizaam, en daarom neem ik niet met weemoed afscheid van dit afgelopen jaar. Alhoewel, als ik zo teruglees, het zeker wel de moeite waard is geweest. Plannen voor de toekomst? In overvloed! En 2018 wordt zeker ons jaar! Iedereen oppassen met vuurwerk maar geniet er wel van. Drink Champagne en eet oliebollen!!
Alvast een goede start van 2018 toegewenst!!!
Linda Jansen is auteur van de romans Onder Water en Boven Water en woont met haar man en twee kinderen in Breda [blogumns | website].
