Vanochtend heb ik de preview bekeken van de serie die op rol staat bij de NPO over Tuinzigt. Het ziet er veel belovend uit hoor, beetje Rondkomen in de Schilderswijk-achtig zou ik zo op het eerste oog zeggen.
Ik heb wel het gevoel dat de programmamakers graag stigmatiseren. En wat nou de bedoeling is van zo’n programma vraag ik me ook af. Willen ze armoede in beeld brengen, of criminaliteit, asociaal gedrag, domheid, of mededogen voor je medemens, het voor elkaar zorgen en in de meest simpele vorm van elkaar houden. Wat is nou de doelstelling?
Het gevoel dat het enkel om de kijkcijfers gaat, en niet om iets bij de mens te weeg te brengen voert bij mij toch echt de boventoon. Want hoewel de criminaliteit hoog is in een dergelijke wijk, mensen vaak weinig te besteden hebben, schulden hebben, noem maar op. Kan ik niets anders zeggen, dan dat we van de saamhorigheid nog best wat kunnen leren. Nee, en dan doel ik niet op de hand boven elkaars hoofd houden, ter bescherming van de wietkwekerij op de zolder van de buurman.
- Lees verder: TV programma Typisch Tuinzigt (bekijk de trailer)
Gelijkheid is een oplossing…
Wat is dat toch. Inderdaad in Tuinzigt groet men elkaar, zelfs als ze je niet kennen. Ben laatst zelf naar de Jumbo geweest daar. Elders in Breda kan men je prima voorbijlopen, tegen je aanlopen zonder je te groeten of zelfs maar aan te kijken. Ik heb daar een hekel aan.
Misschien is dit zo omdat in Tuinzigt alles wegvalt. Je kunt daar gewoonweg elkaar niet beoordelen op schoenen, kleding, auto, want iedereen is redelijk gelijk. Is dat ook niet de reden waarom in België de kinderen schooluniformen dragen? Gelijkheid, zonder vooroordelen. Als we in Breda nou allemaal hetzelfde aanhadden en dezelfde auto reden, zouden we dan elkaar massaal gaan groeten? Ik denk in ieder geval veel meer, echt….
Dan weer wel en dan weer niet…
Ik kan me er overigens ook gruwelijk aan irriteren op het schoolplein (hmmmm, dit item lift toch een beetje mee op de luizenmoeder misschien, HALLO ALLEMAAL). Er zijn van die moeders, vaders trouwens ook, maar toch een stuk minder. Die dan wel, en dan weer niet groeten. Ik word daar kriegelig van.
Aangezien ik deze maand veertig word en daarmee toch echt wel onderhand volwassen zou moeten zijn (toch?), heb ik besloten om mijn eigen regels hieromtrent te gaan hanteren. Ik zeg geen goedemorgen meer tegen mensen die dan wel groeten, en dan niet. Basta!
Ik maak zelf de beslissing, dan maar nooit! Er zijn ouders waarbij ons kind in de klas zit, al jaren, en die je straal ondersteboven zouden lopen, of zo nu en dan een goedemorgen wensen, of op het schoolplein wel, maar kom je ze dan ergens anders tegen, weer niet. Voorheen groette ik hen netjes, om vervolgens gekwetst, voor de zoveelste keer, de bevestiging te krijgen dat zij mij klaarblijkelijk vandaag geen goedemorgen of hallo waardig vinden. Te triest voor woorden en ronduit asociaal vind ik dit. Het maakt voor mij niet uit of je dan uit Tuinzigt, Brabantpark, De Belcrum, Westerpark komt, of uit het Ginneken of Zandberg. Het gedrag is feitelijk asociaal voor en door iedereen.
Hallo allemaal
Maar…Is daarmee mijn beslissing om voortaan dan maar niet te groeten ook asociaal? En erg tegenstrijdig? Doe ik dan mee aan hetgeen ik zo verafschuw? Ergens misschien wel hé, en klaarblijkelijk ben ik daarmee niet geschikt om in Tuinzigt te wonen, want anders zou ik wel groeten. Dus na alle shit in de media de laatste tijd over Tuinzigt, dan nu maar eindelijk eens hulde! Hulde voor het groeten naar elkaar. Altijd en naar iedereen…
HALLO ALLEMAAL WAT FIJN DAT JE ER BENT, dat hoort uiteindelijk toch iedereen graag?
Linda Jansen is auteur van de romans Onder Water en Boven Water en woont met haar man en twee kinderen in Breda [blogumns | website].
