Wat een bizarre 4-daagse is het geweest. Donderdag 1 maart. De start van de meteorologische lente. Noord-Europa doet daar nog even niet aan mee. Het wordt geteisterd door de grillen van de Russische beer.
Een ijskoude straffe oostenwind geselt de lage landen. Geen hond waagt zich buiten.1 omstandigheid maakt de gemiddelde Nederlander echter horendol. De late winterkou maakt schaatsen op natuurijs mogelijk. En dat verandert natuurlijk alles. Na 5 jaar gaat eindelijk de natuurijsbaan van de Bredase schaatsclub Ijsvermaak open. Eens kijken of de noren ergens te vinden zijn op zolder. Jawel en zo goed als nieuw ogend. Even laten slijpen en hop de werkagenda vrijmaken voor een paar rondjes op het ijs.
De wind gaat door merg en been en trekt zich niets aan van de diverse kledinglaagjes. Tijdens het aantrekken van de schaatsen vriezen de ledematen er al spreekwoordelijk af. Onwennig krabbelend worden de eerste meters afgelegd. Waar ben ik mee bezig roep ik hardop als mijn adem wordt afgesneden door de snijdende kou. De omgeving hier in het Markdal met kasteel Bouvigne op de achtergrond is betoverend.
Het ijs is mooi zwart zonder scheuren dus niet zeuren. Na een kwartiertje wordt het genieten. Langzaam komt de slag erin en begint het ergens op te lijken. Hollandser wordt het niet vandaag en de komende dagen. De Russische beer mag nog even blijven. Op zoek naar de koek en zopie kar. Een warme choco als opwarming voor de volgende serie rondjes.
Hoe groot is de teleurstelling als blijkt dat het Ijsvermaak niet is gelukt de baan op zaterdag open te krijgen. Er ligt een flinke sneeuwlaag en dat is kennelijk niet op te lossen in combinatie met de verwachte drukte. Gelukkig is de natuurijsbaan in Terheijden wel open. Snel nog even die kant op om een uurtje op het ijs mee te pikken. De dooi is aanstaande dus nog even genieten van de laatste winterperikelen.
Zondagochtend staat de openingsrit van wielerclub TC Bredania gepland. Traditioneel op de eerste zondag van maart. Dit jaar niet dus. De sneeuw maakt het te gevaarlijk voor racers op dunne bandjes. Voor veldcrossers is dit natuurlijk geen probleem. Ondanks de serieuze dooiaanval zijn de bossen en de heide rondom Breda tot het middaguur nog flink besneeuwd. Dat maakt het fietsen magisch.
De zon voelt lenteachtig aan wat deze eerste zondag in maart een hele fraaie maakt. Binnen een etmaal schiet de teller op de thermometer van -3 naar plus 10. Heerlijk. Eindelijk een knipoog van het vroege voorjaar.
Daag winter, hallo lente!
