In het voorjaar worden we getroffen door een fenomeen dat we niet kennen. Een onbekende pandemie waait uit over Europa. De overheid besluit een lockdown in te stellen om de besmettingsgraad van het coronavirus naar beneden te halen. De impact op ons leven in Breda is ongekend.
Lockdown? Een woord waar we tot begin 2020 nog nooit van hadden gehoord. De vrijetijdssector wordt ongenadig hard getroffen. De horeca wordt volledig lam gelegd. Plotseling kun je met de auto ongehinderd de Grote Markt oprijden. Onze mooie binnenstad doet spookachtig aan op een stille en verlaten zaterdagavond. Niet te bevatten en gehuld in totale onzekerheid over hoe lang dit gaat duren.
De noodsituatie duurt weken. De voorjaarszon werkt zalvend maar mentaal is het zwaar voor de Bredanaar. Het bourgondische hart van onze mooie stad staat stil. Het enige mooie is de verbroedering die ontstaat tussen de ondernemers, de stadsgenoten en de lokale overheid. Alles in het teken van elkaar helpen om deze crisis te overleven.
Persoonlijk ga ik op de aankondiging van de lockdown op die zondagmiddag begin maart een biertje drinken bij 1 van mijn favoriete Bredase horecaplekken. De sfeer is opgewonden, nerveus. Een schouderklopje, het wensen van sterkte en moed inspreken. Dit gaan we redden, is het niet links- dan wel rechtsom.
Vandaag is de tweede dag van de tweede lockdown dit jaar. Dat verachtelijke besmettelijke virus waait weer rond als een malle. We krijgen het er niet onder door ons eigen open sociale gedrag. Hoezeer we willen, het lukt ons niet om maanden gedisciplineerd in de pas te blijven lopen. We willen reizen, af en toe uit de band springen. We vergeten ons strikt te houden aan de regels. En juist dat kan niet met deze pandemie in het land.
De horeca is weer het haasje als facilitator van de ultieme sociale ontmoetingsplek met je vriendin, vrienden en familie. De ketting gaat weer op slot van ons favoriete eettentje en café waar je gemoedelijk een drankje drinkt op het leven.
De sfeer op de laatste horeca avond is anders dan begin maart. Gelaten, verdrietig, moedeloos. Er wordt zelfs gesuggereerd dat deze lockdown tot 4 januari gaat duren. Ja we zijn er weer. Zelfde locatie, zelfde aanleiding. Ditmaal een laatste vorkje met een bockbiertje vooraf.
Het voelt oneerlijk. Niet voor ons. Wij overleven een tijdelijke horeca drooglegging wel. Maar de ondernemer, die alles heeft gedaan om zijn zaak coronaproof te maken. Met hen heb ik te doen. Schulden nemen toe, de onzekerheid blijft. Hoe lang gaat dit nog duren?
Hoe weet ik niet maar wij, Bredanaars, moeten de horecaondernemers ook nu door deze lockdown heen trekken. Maak gebruik van de afhaalmogelijkheden, koop bierpakketten van de lokale bierbrouwerijen. Het is een fooi maar wellicht genoeg om de moed erin te houden en na de crisis zo sterk mogelijk terug te komen. Koop lokaal en steun de Bredase ondernemer, zie ook www.bredasteuntbreda.nl . Blijf gezond en hou vol!
