Het klinkt misschien een beetje raar, maar na 18 columns over mijn avonturen als Belg in Breda, vond ik het tijd om even wat over mezelf te vertellen. Topvraag nummer 1 die me altijd wordt gesteld als ik nieuwe mensen ontmoet is: “Hoe ben jij in godsnaam in Breda verzeild geraakt, Gert”? Ik heb dan meestal de korte en de lange versie paraat staan. Afhankelijk van het interesseniveau van mijn gesprekspartner. Speciaal voor mijn volgers doe ik maar de lange versie.
Ik woon dan wel sinds 2008 in Breda, maar werk al vanaf 2003 in Nederland. Een gevolg van een migratie van het bedrijf in Brussel waar ik destijds werkzaam was. Onze afdeling werd ‘verplaatst’ naar Oosterhout. En ik mocht mee met de zekerheid van een vast contract. Lang heb ik er niet over nagedacht. Ik was 27, vrijgezel en wel klaar voor een nieuw avontuur.
Op weg naar Breda, denken jullie dan? Ben je gek. Werken OK, maar ook nog in NL gaan wonen? Wist ik veel van Breda. Ik koos voor het gezellige Turnhout vlak aan de grens bij Baarle-Hertog. In die streek kende ik nog wat studiegenootjes van vroeger, dus het sociale leven kon ik daar snel terug oppikken dacht ik. Woon-werkverkeer een dikke 45 min. Hoera.
Maar uiteindelijk blijf je ook niet werken in Oosterhout en koos ik voor een baan bij ABN AMRO ‘boven de rivieren’. Maar de reisafstand Turnhout-Rotterdam werd te gruwelijk voor woorden. Wat verlangde ik naar een thuis in Breda. Want die mooie stad had ik natuurlijk met volle teugen leren ontdekken tijdens mijn Oosterhout-periode. Elke vrijdagnamiddag hield ik halt bij een maatje in Breda die me geleidelijk aan introduceerde in jullie gezellige, bourgondische en sfeervolle stad. Stapavonden op een schaal van 10.0.
Ik heb er Louiske van ’t Pumpke leren kennen, tot vier uur ‘s nachts gedanst in de toen nog alternatieve Graanbeurs, snacken bij Clovis, mijn eerste danspasjes in the Liquid, genieten van de prachtige historische binnenstad…wat een heerlijke periode was het. Telkens ik op zaterdagochtend met een flinke kater richting het grijze, rauwe en onpersoonlijke Turnhout reed, fantaseerde ik volop over een leven in een appartementje rond de binnenstad van Breda. Het voelde alsof je een geheim liefje hebt die je maar 1 keer per week ziet terwijl je huwelijk met de stad Turnhout in het slop zit.
Na twee jaar werd mijn fantasie werkelijkheid. Via een ex-collega, heb ik toch een klein appartementje in de Antwerpenstraat kunnen scoren. Het begin van mijn échte leven in Breda. En na een jaar ook een topkeuze gemaakt om een appartement te kopen in de mooie Drie Hoefijzersbuurt waar ik nog geen seconde spijt van heb gehad.
Mensen vragen me wel eens: “Gert, ga je ooit nog eens terug naar Belgie, denk je”? Ik zeg altijd: zeg nooit ‘nooit’ maar de komende jaren blijf ik zeker nog wel even tussen jullie in ons mooie Breda rond hangen.
Sinds 9 december is Gert columnist voor Breda Nieuws. Wekelijks zal hij met een Belgische bril op ons een kijkje geven in zijn leven als Belg in Breda.
