Twee leden van de groep die samen met Wendy trainen delen met de volgers van De Afvalrace Breda graag hun verhaal. Marcella en Twan zijn nu bijna twee maanden onderweg en zijn net als de andere groepsleden goed op weg hun doelstellingen te behalen.
Hun trainster Marissa schreef eerder een blog over het afvalrace traject in Prinsenbeek.
Ervaringen Marcella Hellemons
En hier zit ik dan, op een dinsdagavond, OP DE BANK! En dat laatste is echt tegenwoordig een uitzondering. Waar ik vroeger (lees: 2 maanden geleden) na een dag hard werken het liefste op de bank TV zat te kijken met wat lekkers, voel ik me nu haast schuldig dat ik überhaupt zit. Want als je vrije tijd hebt, dan kun je net zo goed even gaan sporten.
Bij de intake gaf Marissa al aan dat er van je verwacht werd dat je minimaal twee keer per week langskwam aan het Klaverveld. Dat leek toen bijna onhaalbaar. Maar op één week na, haal ik het iedere keer makkelijk (soms zelf 4 keer). Op maandag sta ik om 18.00 uur klaar voor de personal training. Nou ja, semi-personal. Meestal is collega-afvaller Twanneke er ook.
Iedere keer een andere training
En ik zal eerlijk zijn: het is zwaar, het is afzien, het is vloeken, het is op dat moment gewoon echt niet leuk, maar daarna ben ik altijd héél trots en tevreden. Daarom is die dinsdag op de bank niet zo erg, want ik voel nog precies welke spieren gisteren aan het werk zijn gezet. Au.
Woensdag: Spinning! Marjolein slaagt er iedere week weer in een afwisselende les te geven. Het is ook kicken om te zien hoe snel je je grenzen verlegd en iedere keer meer weerstand aan kan. Tot slot is donderdag de vaste verplichte prik voor al ons afvalracers. Na de warming-up is het tijd voor de groepsles, die iedere keer anders is.
Ik heb attributen leren kennen waar ik nog nooit van gehoord heb (een Kettlebell?) en ook die ik heel snel weer wil vergeten: het touw (een verzwaard touwtrektouw dat je 30 seconden moet laten dansen, zie video). Maar wat het ook is, je doet het samen en we slepen elkaar er doorheen.
Zenuwen vanwege het weegmoment
Afgelopen donderdag was daar dan het eerste officiële weegmoment…Ik had me nog zo voorgenomen dat dat niet zo’n big deal was, maar toch was het een zenuwachtige bedoeling. En wat was ik trots op mezelf toen ik hoorde dat er 5 kilo af is! En dat zonder honger te lijden.
Want naast alle sportieve begeleiding wordt er ook goed meegedacht over het eetpatroon. Tel daar ook de teamspirit van de afvallers Prinsenbeek en alle complimenten bij op die ik krijg voor mijn doorzettingsvermogen en de “je-kunt-het-nu-echt-al-ziens” en ik ga de volgende 8 kilo er ook nog af krijgen. Een groot compliment voor het hele team van Fitnesscentrum Prinsenbeek die met zijn allen achter alle 15 de afvallers staan!
Ervaringen Twan Timmers
Ik ben Twan en 50 jaar jong en doe mee met de afvalrace voor mijn gezondheid. Het was niet moeilijk voor mij die stap te nemen, maar wel moeilijk om met de groep mee te doen. Want als je als enige man tussen al die meisjes zit voel je je niet altijd op je gemak. Maar met deze groep komt het zeker goed; iedereen steunt elkaar.
Ja en het sporten? Van elke avond bankhangen is het nu elke avond naar Fitnesscentrum Prinsenbeek. En dan het eten en drinken, dat gaat nu ook goed. Ik krijg alle steun van thuis en mijn vrouw maakt alles voor mij klaar. Super dat ze dat doet.
De eerste maand ging het wel, ik heb tussendoor een klein dipje gehad maar als je dan op de weegschaal mag staan en je bent 12,9 kilo kwijt dan ben ik dat dipje weer helemaal vergeten. Ik heb een doel wat ik in april wil wegen, ben op de goede weg, maar er is nog een lange moeilijke weg te gaan. Maar we gaan ervoor! Ik ben trots op de mensen die me begeleiden, want die zien ook wat af hoor. Met jullie steun komt het allemaal goed. Zo, nu ga ik weer naar de sportschool toe!
