“Welkom op de NK Junioren, wat ga je doen vandaag?”
“Ik ga de 100 meter en de 200 meter lopen”. De jonge dame met paardenstaart en felroze staaf onder haar arm, lacht mij toe.
Het is vrijdagmiddag en de NK Junioren is net van start gegaan.
En het gaat meteen hard! Als controleur sta ik samen met Gijs bij de ingang.
Atleten, moeders, vaders, verzorgers, trainers komen met bosjes binnen.
“Mag ik even je bandje zien?”
Hé een wit bandje. “Wat ga je vandaag doen?”
“Ik ga atleten vangen”, zegt Kristel. Haar naam staat op haar zwart&oranje CREW shirt.
Zij is duidelijk te herkennen, net als alle andere 450 vrijwilligers.
“Welkom op de NK Junioren, wat ga je doen vandaag?”
“Ik ga de 400 meter lopen”. “Mooie afstand! En heb je kans op een podiumplaats?”
“Ja, die kans is er altijd als er een paar voor mij struikelen….” De jongen met rood haar loopt
zwaaiend weg.
Een jongeman komt met een hele lange pvc-buis aan de poort.
“Ik wist niet dat er ook al een discipline pvc-buis werpen is?”
“Ja joh, ik ben de enige, dus ik ga voor goud.”
Wat een lol hier aan de poort. Topsport en een topsfeer gaan ‘hand in hand’.
De volgende dag ben ik ‘atletenvanger’, samen met Silke.
Zij mag dit jaar nog niet meedoen. ”Volgende jaar sta ik ook daar”.
Zij wijst naar de startlijn.
“Dat zou super zijn, dan vang ik je daar wel weer op.”
Ik wijs naar de finishlijn.
Als atletenvanger moeten wij de atleten die over de finish komen, zo snel mogelijk van de baan begeleiden, zodat de volgende serie gelopen kan worden. Dat hebben wij die zaterdag wel 80 keer gedaan. De NK junioren, is topsport voor deelnemers én vrijwilligers.
Zondag ben ik koerier. Dat betekent: deelnemers-, start-, uitslagenlijsten kopiëren en rondbrengen naar de verschillende locaties op het terrein. Mies coördineert. Marij, Sander en ikzelf brengen alles rond en hangen het op.
Om de conditie nog wat te verhogen hebben ze het kopieerapparaat boven laten staan. Dus wel honderd keer naar boven en naar beneden lopen.
Het kopieerapparaat staat in de Adam room. Hier rust de mascotte van de Atletiekunie steeds even uit. Als een ‘leeghoofd’ ligt Adam soms in een hoek van de kamer te rusten.
De koeriers werken ‘rustig’ door. Tijdens het rondbrengen kom ik het meisje met de paardenstaart en de felroze staaf weer tegen.
“Hoe gaat het?”
“Ik sta in de finale”, schreeuwt ze uit.
“SUPERGAAF”, schreeuw ik terug.
Gevolgd door een ‘high five’, springt zij richting mijn hand ‘high above in de sky’.
“Wat doe je eigenlijk met dat roze ding?” Ik wijs naar de felroze staaf onder haar arm.
“Dat is een foamroller?”
“Een foamroller, wat doet dat dan?”
“Dat maakt knopen in je spieren los, als een soort massage.”
“Oh en helpt dat?”
“Het is nog niet bewezen, maar ik heb er baat bij en ik geloof er wel in.
NO HOCUS POCUS JUST FOCUS?!
Dit is de NK Junioren bij SPRINT.
Iedereen bedankt en… ik geloof…
Tot volgend jaar???!
®n
