Al tijdens het wanvertoon in Eindhoven verlieten NAC supporters uit pure wanhoop het uitvak. Deels om op tijd in Breda te kunnen arriveren om verhaal te kunnen halen bij de staf en de spelers.
Jarenlang financieel wanbeleid en bestuurlijke schijnbewegingen hebben geresulteerd in de sportieve crisis van gisteren, van vandaag en van morgen. En dat knaagt aan de clubliefde van de hondstrouwe NAC supporters. De rek is eruit na vijf jaar tomeloos geploeter en ze zoeken naar antwoorden. “Hebben we bij NAC wel de goede mensen aan het roer?”. “Of hebben we wel de goede mensen, maar weten ze nog niet aan welke knoppen ze moeten draaien bij het lastige NAC”? De meest NAC supporters vinden dat het de verkeerde mensen zijn die uberhaupt niet in staat zijn om aan knoppen te draaien. Typisch voor de emotionele beleving van de NAC supporter, maar het probleem ligt dieper. Het heeft te maken met “wie wij zijn” .
Wie wij zijn?
Wie wij zijn gaat bij NAC over een sterke identiteit die supporters en spelers van nature met elkaar verbindt. Een verbintenis die de electriciteit tijdens een avondje NAC laat ontvlammen en vooral de trots aanwakkert. NAC is niet de club van supporters die gewapend met bier en worstenbrood klagen over het zoveelste wanbeleid. Wie wil dat nu zijn? Waar denk je het liefste aan? Aan het gezamenlijke gejammer of aan die prachtige bekerwinst op Ajax en die reeks thuisoverwinningen tegen PSV. Die sfeer tijdens die wedstrijden is wie wij zijn. Spetterende momenten, vaak onverwachts, met een bepalende rol vanaf de tribunes. In deze goede jaren stond behoud centraal en hadden we onze helden. Het gif van Lokhoff, de motoriek van Penders, het leiderschap van Lurling, de magie van Pierre, de bananenballen van Remie, de kamikaze acties van Graeme Arnold, de onverzettelijkheid van Jelle, en de oprechte tranen van Uros Matic. Deze spelers hadden de NAC touch en combineerden hun kwaliteiten met wilskracht om te winnen. Of: niet tegen hun verlies kunnen, maar dat is hetzelfde. Hoe dan ook, ze lieten de vonk overslaan op de tribunes en hadden omgekeerd de juiste respons op de vonken die van de tribunes kletterden. Spelers op die vanuit hun wie wij zijn een natuurlijke verbinding hadden met de supporters. Deze helden van weleer hebben nu plaats gemaakt voor jonge talenten die in ieder geval hebben aangegeven voor NAC te willen gaan, volgens Hans Smulders.
Het probleem bij NAC
De huidige lange termijnvisie, met het Sparta scenario als excuus voor herhaaldelijke wanprestaties, past niet bij het vlammende patroon van enkele jaren geleden. De supporters vinden het te lang duren. De sfeer in het stadion kent niet meer de intensiteit en bevlogenheid van weleer. En dat komt doordat er bij de samenstelling van de huidige selectie onvoldoende gevoel is geweest voor de keuze van spelers die de potentie hebben om zich te kunnen gaan meten met de wie wij zijn helden van weleer. Wie staat er op?
Is de gifbeker onderhand leeg?
Een crisis heet niet voor niets een crisis. Kom er maar eens uit! Geen geld en geen progressie. Er is nog lang geen zicht op een hecht team met een herkenbaar gezicht, vaste patronen, wilskracht en daadkracht. NAC supporters moeten het doen met toevalsvoetbal en af en toe een uitschieter naar boven.
Iemand een worstenbroodje? Doe mij maar chocola!
