Fase #2 van de Afvalrace zit er bijna op, het einde komt langzaam in zicht. Wat heb ik eigenlijk bereikt deze fase? Dat lees je in deze blog.
Laat ik eerlijk zijn, voor mijn gevoel heb ik he-le-maal niets bereikt deze fase. Sterker nog, het was en is, een hele moeilijke fase. Een fase waarin ik worstel met mezelf, met de weegschaal en m’n motivatie. En met name met de connectie die deze elementen hebben.
“De weegschaal zou wel volgen”
Ondanks de (voor mij) tegenvallende resultaten ga ik wel door en vond ik vooral dat ik trots moest zijn op mezelf. De weegschaal zou wel volgen. Ik bleef het mezelf zeggen, maar de weegschaal volgt niet. En ik voel me niet trots. Het voelt alsof ik heel erg aan het falen ben. Nu de finale dichterbij komt zie ik mezelf al staan, tussen al die meiden die zoveel kilo’s kwijt zijn en ik niet.
Het traject van de Afvalrace is intensief, maar de investering die je doet is het resultaat waard. Zo overtuigd was ik dat ik dat resultaat ging halen. Want voor die -25 kilo had ik het wel over om vaak te moeten sporten en gezond te eten. Het weg zijn van mijn gezin om te sporten naast een fulltime werkweek was een investering in een gezondere mama. Nu doe ik wel wat ik moet doen, maar het resultaat blijft achter, …daardoor heb ik moeite mijn motivatie te behouden. Het trainen voelt zwaarder en de lekkere dingen roepen mijn naam weer wat harder.
Het is zoals het is
Maar goed, hoe oneerlijk ik het ook vind, hoe stom ik de weegschaal ook vind, hoe demotiverend het ook is….. ik heb geen andere optie dan doorgaan. Stoppen met ‘dit’ kan gewoonweg niet. Ik kan nergens een klacht indienen tegen mijn lijf, nergens een upgrade kopen zodat het sneller gaat, een nieuwe weegschaal kopen geeft geen ander resultaat. Ik zal het zelf moeten doen. Een Enforced mindset zoals ze dat noemen, ja die heb ik hiervoor wel nodig.
Doorgaan
Dus, ik ga door. En ondertussen doe ik heel erg mijn best om mentaal sterk te blijven. Ik eet goed, hou dit ook goed bij in m’n app en ik sport lekker door. Niet toegeven, sterk blijven! Ik ga er vanuit dat dit ook een fase is en net zoals fase#2 van de Afvalrace, dit ook weer voorbij gaat. Tussendoor blijf ik mezelf zeggen dat ik goed bezig ben. Het feit dat mijn riem weer een gaatje strakker kan móet belangrijker zijn voor me dan het feit dat ik de afgelopen 2 weken zelfs ben aangekomen op de weegschaal.
Ik heb het voor mezelf iets makkelijker gemaakt door m’n trainingsschema aan te passen aan mijn nieuw baan en zodat ik iets flexibeler ben qua tijden in combinatie met mijn gezin. Daarnaast ben ik in mijn omgeving gewoon eerlijk over hoe ik me voel. Vandaag moest mijn vriend me bijna naar buiten duwen voor mijn hardlooprondje, maar tijdens het hardlopen ben ik zo blij dat ik gegaan ben en geniet ik er ook echt van. Onthoud dit gevoel zeg ik dan tegen mezelf, het wordt beter!! Progressie is geen rechte lijn, maar een slingerweg met up’s en down’s. Het kan niet anders dan dat er om de hoek van mijn slingerweg een up op me te wachten staat.
Groetjes Martine
Martine wordt begeleid door ENFORCE en dit wordt mede mogelijk gemaakt door een aantal sportieve partners. De Afvalrace is te volgen via Facebook en website.
