Bijna aan het einde van fase 1: Get Fit

Deze week moest ik een samenvatting maken van de afgelopen periode. Een periode die ik met veel plezier kan afsluiten. Tijdens de trainingen heb ik erg genoten van hetgeen mijn lichaam nog in zijn mars had.

De eerste weken ben ik spierpijn vrij doorgekomen en heb ik volle bak gesport. Ook ben ik mezelf een paar keer goed tegen gekomen. Wat een doffe ellende was dat. Gelukkig was Gwen daar die mij weer op het goede pad wist te zetten.

Waar ik de eerste paar weken dacht dat het erg snel met me ging ben ik de afgelopen weken met mijn neus op de feiten gedrukt. Om mij heen hoor ik werkelijk iedereen praten over zijn of haar gewicht. Hoe snel het gaat en hoe trots ze zijn op de resultaten. Als ik eerlijk ben vind ik het allemaal wel prima. Ik weeg mezelf 1 x in de week en mijn maten worden netjes bijgehouden door Gwen. Daar wil ik het bij laten. Ik hoor in april wel hoeveel gewicht ik daadwerkelijk verloren ben. Niet dat het voor mij onbelangrijk is geweest de afgelopen maanden, maar ik wilde mezelf eerst fit voelen. Zoals in het handboek ook staat beschreven is de Afvalrace verdeeld in drie fases.

Om met een scheef oog vooruit te blikken op fase 2 zal ik zeker doelen gaan stellen met Gwen over mijn gewicht. Fase 2 breekt zeer spoedig aan en ik wil deze fase bewuster bezig zijn met hoe mijn lichaam reageert op bepaalde voeding. Kleine aanpassingen zijn inmiddels gemaakt in mijn eetgewoonten en ik voel me er gelukkig goed bij.

Afgelopen week heb ik maandag en donderdag getraind in Oosterhout. Het was erg lekker om eens in een grotere groep te trainen. Waar ik in eerdere blogs aangaf dat je dit proces helemaal alleen moet ondergaan, heb ik de afgelopen week ervaren dat het toch wel fijn is als er meerdere mensen zijn die je een steuntje in de rug geven. Je hoort de verhalen van de mede afvalracers, waar ze tegenaan lopen en hoe zij het hele proces beleven. Ik was vooral blij te horen dat ik niet de enige ben die heeft geworsteld met het inpassen van bepaalde patronen.

Woensdag heb ik de groepstraining in Etten-Leur gekregen van good-old Gwen. Maud was er uiteraard ook. Wat een kou en wat een hel. Die Gwen kan werkelijk iedereen afbeulen zeg. Gelukkig was Maud deze keer het slachtoffer en kon ik stiekem achter Gwen’s rug een beetje gniffelen. Natuurlijk niet te hard, want als ze het doorheeft……., dan zwaait er wat. Het zal wel met de donkere dagen voor Kerst te maken hebben ofzo, maar soms lijkt ze rechtstreeks gestuurd te zijn vanuit de hel….., ( vrij geïnterpreteerd op een uitspraak van Gwen zelf). Aan het eind van de workout schotelde Gwen ons een challenge voor die ze maandagochtend zelf had afgeklokt op 5:40 minuten. Er mag bij gezegd worden dat Gwen de challenge over de breedte van een handbalveld heeft uitgevoerd. Bij ons was de afstaand beduidend korter, maar toch. Over een afstand van ongeveer 15 meter jumpsquats doen en daarna 10 mountainclimbs, daarna terug jumpsquats en 20 moutainclimbs. En zo tot aan de 50 mountainclimbs. De slimme rekenaars onder ons komen dan tot de conclusie dat je in totaal 150 mountainclimbs hebt gedaan en zeker 75 meter jumpsquats hebt gedaan ( 6 jumpsquats per 15 meter is uhm………., inderdaad 30 jumpsquats). Uiteraard waren zowel Maud als ik sneller dan Gwen…., maar dat is inmiddels geen verassing meer.

Om even jullie aandacht te vestigen op een challenge waar ik aan deelneem, bekijk de video bovenaan deze blog. Daag jezelf eens uit en ervaar meesterlijk snel resultaat.