Kennismaking met Mark Teunissen

Mijn naam is Mark Teunissen en ik woon sinds jaar en dag in Etten-Leur. Ontsproten in 1984 en de afgelopen jaren buitenproportioneel gegroeid tot de persoon die ik nu ben. In alle facetten! Ik ben sinds 2011 getrouwd met mijn prachtige vrouw. Samen hebben we veel liefde gedeeld.

Na enige rekensommen hebben we onszelf vermenigvuldigd en uiteindelijk een aantal keer gedeeld. Een prachtige zoon kwam in 2011 ons leven verrijken. In 2015 kwam daar een knappe dochter bij. Ons gezinsleven is daarmee, voor nu althans compleet. We wonen sinds 2012 in een ruime tussenwoning met een knusse tuin. Hierin prijkt een mooie volière en verschillende fruitbomen en struiken. En kindvriendelijke, eetbare tuin. Een beetje sprookjesachtig, voor ons tenminste!

Wij houden binnen ons gezin erg van gezelligheid. Spelletjes spelen met vrienden, lekker koken en bakken voor vrienden en elkaar, af en toe een uitstapje met zijn tweetjes. Dit alles weten we met de nodige moeite in te passen in ons gezin. Grotendeels zijn we al onze tijd kwijt aan onze kinderen. Met veel liefde proberen wij hen groot te brengen. Gelukkig zitten we vaak op dezelfde lijn. Oh ja….., ik zou het bijna vergeten, maar ik werk in het onderwijs. Ik ga weer met veel plezier naar mijn werk en dat is pure winst!

Vanaf mijn 5e jaar heb ik altijd veel aan sport gedaan. Met name verschillende vechtsporten en acht jaar stijldansen domineren mijn vroegere sportleventje. De drive om daarin de beste te zijn was altijd erg hoog. Helaas ben ik door verkeerde beslissingen en domme blessures het plezier in sporten verloren. Het vele eten dat ik daarbij kon doen hield ik helaas wel vol. Met als klap op de vuurpijl een bezoek aan de huisarts die mij adviseerde tijdelijk te stoppen met sporten, wilde ik ooit pijnvrij kunnen spelen met mijn kinderen.

En toen was daar ineens een vaag bericht dat voorbij kwam op Facebook. Op mijn netvlies stond het woord GRATIS…., en sorry, maar ik ben een Nederlander, dus dat moet goed zijn. Toen ik verder ging lezen dacht ik bij mezelf: ‘waarom niet?’ Dit sloeg bij het invullen van de vragenlijst om in: ‘waarom wel?’ Toen ik mijn motivatie op papier had heb ik op ‘versturen’ geklikt en ik had direct spijt. Vrijwel elke vraag die ik kon bedenken over het Waarom schoot door mijn hoofd. Hoe kon ik zo naïef zijn om te denken dat mijn verhaal er voldoende toe deed om geselecteerd te worden? Ik kan redelijk relativeren en ik besef me maar al te goed dat er altijd mensen zijn met een interessanter verhaal of een hoger BMI.

Uiteindelijk werd ik drie dagen later benaderd door Eric de Jong van EDJ Sports Entertrainment. Ik mocht op gesprek komen en dat werd een lang en goed gesprek. Vrijdag 9 september heb ik Eric zelf nog aan de telefoon gehad en na dat gesprek dacht ik dat De Afvalrace voor mij een gepasseerd station zou zijn. 19 September werd ik gebeld door Jill met de vraag of ik 20 september naar Ulvenhout kon komen, omdat ik bij de laatste 4 zou zitten om in aanmerking te komen voor De Afvalrace. Na een prachtig verhaal van Eric kwam het verlossende woord: Zowel Wendy als ik waren beiden geselecteerd en we mochten ons op gaan maken voor 180 dagen zweten, rennen, vliegen, vallen, duiken, opstaan en weer doorgaan. YES

Het is nu maandagavond 22.10 uur en ik heb net mijn eerste training achter de rug. Mijn vingers glijden over het toetsenbord. Laat ik zeggen dat het gevoel langzaam terugkomt in mijn benen en armen. Voor nu vind ik dat jammer, want het doet pijn, heel veel pijn. Ik kijk al uit naar de volgende training. Gelukkig heb ik een dag ‘rust.’ Volgende week zal ik kennis gaan maken met mijn personal trainer. Het zal een flinke trip worden. Gelukkig ben ik tijdens de trainingen nooit alleen. Toen ik vertelde aan mijn zoon dat papa veel ging sporten en dat het soms pijn ging doen zei hij ‘papa, als je aan het trainen bent dan ben ik er ook.’ Dus ik vraag hem hoe hij dat voor zich ziet: ‘hier papa….., in je hartje, dan doet het niet zo’n pijn.’

Er zit voor mij niets anders op dan slagen, sowieso voor mijn kinderen, voor mijn vrouw, voor mijn ouders, voor mijn zus, voor mijn vrienden, maar bovenal voor mezelf! Dit is wat ik verdien, dit is wat ik kan, dit is wat ik zal voelen!!!!

En alle goede verhalen en sprookjes beginnen met: ‘Er was eens…..,’ laat die van mij alsjeblieft zo eindigen!

Mark wordt begeleid door EDJ Sports en dit wordt mede mogelijk gemaakt door een aantal sportieve partners. Wil je iets betekenen voor De Afvalrace, neem dan contact op. De Afvalrace West-Brabant is ook te volgen op Facebook .