Wat verandert er toch veel...

Jeetje, wat verandert er toch veel in je vertrouwde leventje als je de stap zet 180 dagen 100% voor jezelf te kiezen. Verandering in de voeding en het sporten was ik al achter, maar ook in mijn privé leven merk ik dat er dingen anders zijn. Fijn... maar ook zeker erg moeilijk.

Vriendschappen die versterken, nieuwe vriendschappen die ontstaan met mede afvallers met dezelfde missie, maar ook vriendschappen die verwateren omdat niet iedereen mijn keuze begrijpt.

Ik zal beginnen met de tofste verandering tot nu toe, mijn eerste mijlpaal. Ik heb de 3 getallen op de weegschaal verlaten, althans, het zijn er nog steeds wel 3, maar nu staat er een komma tussen. Tijdens mijn weegmoment deze week bleek dat ik al 6,9 kilo ben afgevallen. Jeetje wat voelt dit goed en wat ben ik trots. Hard werken beloond!

Dat verklaart ook al de veranderingen die ik aan mijn lijf merk, heel fijn en uiteindelijk natuurlijk ook mijn doel, maar die veranderingen brengen ook erg veel onzekerheid met zich mee. Daar waar ik altijd zo een maat uit de kledingrekken wist te pakken moet ik nu 3 maatjes meenemen het pashokje in om te kijken wat er nu het beste staat. En shoppen, mijn grootste hobby, staat even op een laag pitje, want de eerste kilo's die eraf zijn en de eerste verandering in vorm is pas het begin.

Ik probeer nog zo min mogelijk nieuws te kopen, ondanks mijn enorme shopverslaving. Maar bij een aantal kledingstukken is het wel echt noodzakelijk nu al te kijken naar een maatje kleiner.

Ik weet dat ik nog wat kilo’s kwijt ga raken. Het is voor mij een enorme uitdaging om nu geen nieuwe kleding te kopen. Bijvoorbeeld iets op de groei. Het kan zijn dat ik het dan over een maandje pas, maar vind ik het dan nog wel leuk? Of val ik misschien nog wel meer af waardoor het weer te groot zal zijn.

Heb inmiddels wel nieuwe BH's moeten kopen. Wat was dat een straf terwijl die kleinere maat juist heel fijn zou moeten zijn. Maar ik heb altijd al een hekel gehad aan de pashokjes van de lingeriewinkels. Ik paste namelijk toch alleen maar de oma BH's en alles wat ik écht mooi vond was niet voor me weggelegd. Het opmeten in de pashokjes voor de juiste maat en jezelf dan moeten bekijken in de spiegel met de BH aan is misschien nog wel het lastigst van alles. Maar... dit keer was ik na een hoop tegenstribbelen en chagrijnen een gelukkige vrouw. Ik heb drie prachtig mooie nieuwe BH's meegenomen. En nee... geen oma's maar mooie kantjes!

Ook in de spiegel begin ik iemand anders te zien. Wat ik best beangstigend vind... de vertrouwde Wendy die ik was waar ik niet gelukkig mee was begint te veranderen in Wendy 2.0. Mooi... maar eng. Ik kan me er namelijk nog totaal geen voorstelling van maken hoe ik er dan straks uit zie en hoe ik me voel. En vooral wat anderen daar dan van vinden. Mijn grootste valkuil.

Ik wil wel slank zijn, maar eigenlijk ook weer niet. Stel je voor dat ik straks slank ben… Wat dan? Hoe reageren mensen op mij? Krijg ik dan meer aandacht? Val ik dan wel op? En wat als dat niet zo is en er eigenlijk helemaal niets veranderd?

De stemmetjes in mijn hoofd kunnen mij helemaal gek maken met dit soort gedachten. Ik zit nu in mijn eigen veilige wereldje en eigenlijk wil ik niet dat dit verandert. Maar hoe mooi zou het zijn als ik me door mijn slanke gezonde lijf straks zelfverzekerder ga voelen? Mezelf prettiger ga voelen in mijn eigen lichaam. Dan denk ik dat ik blij word van de positieve reacties die ik ga krijgen, juist omdat ik meer ga stralen.

Ik probeer het positief te bekijken en probeer alle negatieve onzekere gedachtes los te laten.

Ik ben iemand die juist altijd voor iedereen klaar wil staan. In vriendschap maar ook nu tijdens De Afvalrace. Geef mijn mede afvallers dan ook regelmatig een goede peptalk. Zo vertel ik keer op keer aan iedereen dat ze goed bezig zijn en meer voor zichzelf moeten kiezen (egoïstischer worden en werken aan hun eigen doelen). Weet een ander altijd super goed te helpen en probeer ze altijd weer te motiveren, maar eigenlijk... is dit voor mij alleen maar een hulpmiddel om het niet heel de tijd over mij te laten gaan. Mijn valkuilen, mijn emoties en mijn dingen waar ik tegen aan loop. Want ooowjeee... dan vinden ze me misschien wel een enorme zeurpiet, of vinden ze me niet aardig en ga zo maar door.

Gelukkig laten mijn medeafvallers me dit ook wel inzien.

Ik vroeg Linda, mijn sportmaatje, wat over me te schrijven…

Ja natuurlijk wil ik dat. Want mijn sportmaatje dat ben je!

Nog maar een paar weken geleden kenden wij elkaar niet. Al blijken wij wel wederzijdse bekenden te hebben. Je bent een collega van mijn tante en mijn ouders en ik kennen jouw schoonmama. En we werken in dezelfde organisatie, al is dat op verschillende locaties. Maar wij kenden elkaar niet. En nu hebben wij, los van elkaar, dezelfde levens veranderende beslissing genomen en werken wij samen naar het doel dat wij onszelf hebben gesteld.

Ik ben hier aan begonnen, gewoon puur voor mezelf. Maar inmiddels heb ik ervaren dat het heel erg fijn is dat we met meerdere mensen tegelijk aan dit traject zijn begonnen.

Als we sporten hebben we het namelijk allemaal zwaar. En samen vloeken tijdens een workout verbroedert, of in ons geval verzustert. Wij zijn aan elkaar gekoppeld voor de personal trainingen en de coachingsgesprekken. Ik vind dat heel prettig. Ondanks dat onze leefsituaties verschillend zijn, kunnen we toch veel uit elkaars ervaringen halen en blijken de peptalks die we van Eric krijgen ook nog eens bij beiden aan te sluiten. En als ik dan toch al mijn oncharmante gegevens moet delen met iemand (zoals mijn gewicht en centimeters), dan doe ik dat het liefst met jou!

Jouw eerste weegmoment viel je zwaar, al was dat natuurlijk helemaal nergens voor nodig. Ik ben blij dat ik er voor jou kon zijn op dat moment.

Je luistert heel goed naar de dingen waar ik tegen aan loop en die ik moeilijk vindt. Je laat me merken, ook buiten de coachingsmomenten om, dat je dat begrijpt en denkt met me mee. Bedankt daarvoor!

En ik zal de inhoud van onze WhatsApp conversaties hier niet volledig uitschrijven, maar wat geniet ik daarvan. Bovendien ook nog een goede buikspiertraining!

Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen, gedrevenheid en je toewijding. Meid, wat sport jij veel! Echt heel knap van je! En ik weet dat je er niet alleen voor mij bent, maar echt voor iedereen die dat nodig heeft. Pas ook een beetje op jezelf hoor! Achter die mooie grote glimlach gaat ook een kwetsbare Wendy schuil en die mag je best eens laten zien. Kies voor jezelf en BEN TROTS! Je doet het echt geweldig en ik ben blij dat ik dit samen met jou mag beleven.

Linda, bedankt, je bent een SUPER nieuwe vriendin en ik ben je nu al dankbaar voor alles! Wat kunnen wij fijn praten en wat is het prettig om iemand gevonden te hebben met wie ik alles kan delen en tegen wie ik eerlijk durf te zijn.

In mijn huidige vriendschappen vind ik het vinden van de balans wel iets heel erg moeilijks. De oude Wendy wil niets liever dan weer elke dag afspreken met mijn vriendinnen, uit eten, lunchen, biosje met Nacho's en kaassaus, borreltje drinken. Maar de nieuwe Wendy, Wendy 2.0 wil liever sporten, sterker nog... ben er zelfs chagrijnig van als ik een dagje niet heb gesport. De meeste vrienden begrijpen dit. "Wat is nu 180 dagen op een mensenleven... het is nu even tijd voor jou." Maar ik weet dat het niet alleen om 180 dagen gaat maar om de rest van mijn leven. Sporten, bewegen en een gezonde levensstijl is mijn toekomst. Doe ik dat namelijk niet dan zijn mijn 180 dagen knallen straks voor niets geweest en stap ik weer terug in mijn oude vertrouwde cirkel. Mijn vriendschappen zullen dus ook gaan veranderen. Minder tijd, sporten en bewegen combineren met afspreken met vrienden en plannen!

Zo zie ik mijn lieve vriendinnetje Amy tijdens filmavondjes in de bios in het weekend, met Anne zijn de dates nu op de sportschool, mijn lieve vriendinnetje Stephanie zie ik tijdens mijn beautymomentjes, Astrid regelt een keer in de zoveel tijd oppas om af te spreken op mijn vrije dinsdag avonden en met mijn allerbeste vriendinnetje Cecileke heb ik vaste gezonde lunchafspraken gepland, een keer in de twee weken, minimaal.

Met alle andere vrienden is plannen echt een noodzaak, wat ik nog erg moeilijk vind omdat ik niemand tekort wil doen en wil ze niet teleurstellen. Dus aan de ene kant ben ik super trots op het feit dat ik nu eindelijk voor mezelf durf te kiezen maar aan de andere kant voelt het wel heel rot dat ik niet meer elk moment voor iedereen klaar kan staan...

Gelukkig heeft mijn Personal trainer Eric me nu al geleerd dat een afspraak met vrienden ook te combineren is met de nieuwe Wendy, lekkere boswandeling maken, dagje Efteling, iets actiefs, iets gezonds, iets passends bij mijn nieuwe levensstijl!

Ook ervaar ik wel heel erg veel steun vanuit mijn omgeving.

Een enorm lieve kaart van mijn beste vriendinnetje met de tekst:

Ik wil je nogmaals laten weten hoe trots ik op je ben. Heeeeeeel trots dus! Hoe je de moed hebt verzameld om je op te geven, dat je bent geselecteerd en dat je nu dag in dag uit ermee bezig bent en het allerbelangrijkste, eindelijk voor jezelf kiest! Super knap! En mocht je dit bovenstaande even vergeten zijn, moet je me bellen, App’en of een rooksignaal geven. Want dan zeg ik het nog een keer (of tien).

Dikke kus en knuffel, Cecileke

Een mooie sleutelhanger met mijn naam, en Amy heeft er een met haar naam zodat we de hele dag weten dat we wel aan elkaar denken.

Een heerlijke parfum van mijn lieve vriendje die erg veel van huis is, die ik dan op kan spuiten als hij er niet is zodat ik weet dat hij ook op de grote afstand aan me denkt.

En zelfs van mijn studenten heb ik een kei leuk overlevingspakketje gekregen met allemaal handige spulletjes. Aan alles is gedacht. Een bidon, pleisters, oordopjes, deodorant, doucheschuim, kaarsjes voor ontspanning, een sieradendoosje, gezonde koekjes, een handen warmer en een geluksengeltje! Zo lief!

Ook op de sportschool merk ik dat ik steun krijg, niet alleen van Anne en haar vriendje Wouter, maar ook van de dames die bijvoorbeeld de BodyPump lessen verzorgen, zoals Monique op zondag die me super goede techniek tips geeft.

Ik ben iedereen ENORM dankbaar voor alle lieve woorden en steun die ik krijg. Zonder jullie zou het allemaal een stuk moeilijker zijn. En ik… ik moet leren dat ook ik mijn verhaal kwijt mag! En prepare, ik weet jullie allemaal te vinden!

Tot slot deze week nog een receptje, nou ja, eigenlijk drie. Ik heb dit weekend drie verjaardagsfeestjes op de planning staan en ga op de verjaardag van mijn mama er voor zorgen dat er drie heerlijke gezonde hapjes meekomen zodat ook ik iets lekkers kan pakken. Een tomatensalsa dip, een gezonde tonijnsalade en mozzarella spiesjes.

Alle ingrediënten heel fijn snijden. De tomaten gaan dus in kleine blokjes, de ui snipper je fijn en de blaadjes koriander maak je klein.

Breng de tomaat en ui op smaak met peper en zout en de verse koriander.

Haal de tonijn uit het blik en laat het heel goed uitlekken. Snijd de ui fijn en voeg naar smaak kappertjes toe. Roer de tonijn, ui en de kappertjes goed door elkaar, zorg dat er geen grote stukken tonijn meer tussen zitten.

Voeg de magere kwark, wat peper en zout toe. Meng dit goed door.

Laat de mozzarellabolletjes uitlekken en leg ze dan in een bakje en bestrooi ze met peper, zout en italiaanse kruiden naar smaak. Was de tomaatjes schoon en snijd ze doormidden. rik aan elke cocktailprikker een mozzarellabolletje, een half tomaatje en een dubbelgevouwen blaadje basilicum.