Jill behaalt volgende mijlpaal in Afvalrace

Hard getraind deze week! Ik wilde nu eindelijk echt een keer die 7 zien op de weegschaal. En ja hoor…..het is me gelukt! Eindelijk!

Het was maar net, maar hij stond er! Het klinkt misschien heel raar, maar ik was zo happy. Volgens mij heb ik ook gewoon even gegild…..(je weet wel, zo’n beschaafd vreugdekreetje). Nu ga ik mijn gewicht niet meer vertellen anders is het straks niet meer spannend om naar de finale te komen , want dan weten jullie alles al. Ik moet nog heel wat kilootjes kwijt wil ik mijn streefgewicht halen maar daar ben ik hard voor aan het werken!

Wel werd ik er even aan herinnerd dat ik vooral ook moet genieten van hetgeen ik nu al bereikt heb. Al snel krijg je het gevoel dat je meer wilt en dat je niet tevreden bent met de resultaten die je nu behaalt hebt. Dat gevoel heb ik ook weleens, het gaat dan niet snel genoeg, waardoor je in een negatieve flow komt. Het is natuurlijk ook zo; ik ben er nog lang niet, maar ik heb al zoveel bereikt. Daar moet ik ook gewoon van genieten!

Toch kan ik bij de trainingen niet helemaal voluit gaan en daar baal ik echt onwijs van. Tijdens het sporten ben ik erg duizelig, maar tegenwoordig ook als ik niet aan het sporten ben. Al vanaf het begin van de afvalrace heb ik er wel last van, maar het wordt steeds erger. Ik moet echt even stoppen tijdens of na een oefening, terwijl de opdracht is om door te gaan, maar dat gaat gewoon echt niet. We hebben mijn eetpatroon al helemaal doorgenomen, maar naar mijn idee kan het daar toch niet echt aan liggen. Ik eet genoeg en afwisselend. Deze week toch maar even naar de dokter geweest om bloed te laten prikken. Hopelijk komt daar iets uit zodat ik er de laatste weken toch nog volle bak tegen aan kan gaan.

Daar komt ook nog eens bij dat ik nóg emotioneler ben dan dat ik altijd al was. Ja echt, het kan nog erger! Het is echt niet normaal, maar ik “sim” (Ulvenhouts woord voor huilen/janken) echt om alles. Mag toch hopen dat dat ook iets minder gaat worden want ik wil helemaal geen “simmert” zijn. Maar ja, het gebeurt gewoon dus het zal wel ergens vandaan komen.

Maar verder voel ik me heel goed en ga ik nog steeds niet met tegenzin sporten (oke, heel soms dan).

En mocht je je nu afvragen wie die knappe jongeman is op de foto (vindt hij leuk als ik dat zeg ;-) )….Dát is trainer Jochen. Hij geeft krachttraining op donderdagavond op Jeugdland én is de begeleider van. Jochen is zeker niet te flauw in zijn trainingen en laat ons iedere week weer flink afzien en zweten, maar we weten waar we het allemaal voor doen!

Volgende week mag deze blog ingevuld worden door familie, vrienden en/of volgers. Mocht je iets willen vertellen over mij en de Afvalrace laat het me dan weten. Ik ben erg benieuwd hoe jullie deze afvalrace met mij beleven!