In de winkelstraten van Breda zie je ze al van ver staan maar soms komen ze ook onverwachts uit de hoek springen. Je wil er eigenlijk met een grote boog om heen wandelen maar ook dat is niet altijd een succes. Sommigen zijn zo vastberaden dat ze je niet laten gaan. Als hongerige leeuwen die hun prooi niet zullen los laten.
Wanneer ik tijdens een rustige winkelnamiddag vanuit mijn linkeroorschelp het zinnetje ‘Mijnheer, mag ik je wat vragen’ hoor klinken, gaan alle alarmbellen af. Die knappe meid zal me echt niet vragen of ik nog single ben en een kop koffie met haar wil drinken, weet ik uit ervaring.
In een goede bui draai ik me beleefd om en zeg ik vriendelijk ‘nee bedankt’. In een slechte bui staat mijn gezicht op onweer en loop ik ijzig koel door. Met twee tassen vol kerstcadeaus en een lege portemonnee heb ik wel wat anders aan mijn hoofd dan een praatje over Greenpeace, daklozenopvang of kankeronderzoek. Maar soms heb je dus wel een hongerige leeuw aan je broek.
“Heb je al eens gehoord van het Wereld Natuur Fonds, mijnheer”. Euh neen, sorry schat, dit is een goed doel waar ik nu nog nooit iets over heb gelezen. Zucht. Er volgt een monoloog van tien minuten over bedreigde panda’s in de grasvelden van het Qinlinggebergte en voor drie euro per maand sponsoring maak ik van haar een blije student.
Als een volleerde directe Nederlander antwoord ik haar krachtig en zeg: “Meid, ik ben vorige week nog naar de Belgische zoo Pairi Daiza geweest om die twee gekke panda’s uit China te bewonderen. Hao Hao en Xing Hui, heet het olijke tweetal. 27 euro kostte mijn ticket om mijn Chinese vrienden te gaan bezoeken. Hao en Hui heb ik ook nog eens een fooi van acht euro bamboe foodvouchers toegestopt. Onze teddyberen hebben voor een periode van vijftien jaar asiel gekregen in Pairi Daiza. Dus ik heb ook nog eens vluchtelingenopvang gesteund, zeg ik vol barmhartigheid. 35 euro dus. Komt overeen met een jaar sponsoring, toch?” Voor ze wat kan zeggen, haast ik me verder naar de volgende kerstwinkel.
Ben ik nu werkelijk zo een harteloze vent die geen enkel ander goed doel steunt? Helemaal niet, de student in dat rode jasje op de hoek van de straat is mijn vriend. Met veel plezier neem ik de bon ‘2de Big Mac gratis’ naar hartelust in ontvangst.
Sinds 9 december is Gert columnist voor Breda Nieuws. Wekelijks zal hij met een Belgische bril op ons een kijkje geven in zijn leven als Belg in Breda.
