Carnaval in Breda. Het staat voor mij vooral symbool als hét moment van het jaar waar je ongestoord vrouwen kan zoenen zonder dat je er niet een slag in je gezicht voor terug krijgt. Wordt althans gezegd.
Ik ben in België niet echt opgegroeid met een carnavalstraditie zoals in Nederland. Sterker nog, de eerste jaren ben ik carnaval in Breda gewoon ontvlucht. Ik ben niet vies van een feestje, maar vier dagen lang van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bier hijsen, dat is voor mij zelfs een beetje van het goede te veel.
Na mijn derde jaar in Breda heb ik dan toch maar eens een poging gewaagd om me verkleed als “Johnny from the ‘90’s” in het feestgedruis te mengen. Dat betekent: op vrijdagavond me lallend en dansend door de straten van het Kielegat slepen om op zaterdagmiddag met een kater wakker te worden met het besef hoe die 100.000 andere Bredanaars zich nu zouden voelen. En dan moeten ze nog drie dagen, denk ik hoofdschuddend. Of vier. Of vijf. Nee hoor, één avondje was voor mij meer dan voldoende.
De jaren volgden en een nachtje werd een nachtje en een dag. Het 6de jaar redde ik het al twee nachten en drie dagen. En vorig jaar heb ik zelfs de volle vier dagen en nachten rond gemaakt. Wat was ik trots op mezelf. Ik voelde me weer al een stukje meer Bredanaar. Het was alsof je jaren hebt getraind voor een marathon die je eindelijk hebt kunnen uitlopen.
En wat was het toch een mooie avond die keer dat ik in cafe ‘het Zwarte Schaap’ een cameraploeg van Omroep Brabant spotte. Deze aandachtsgeile Belg stond daar maar uren te dansen voor het oog van de crew in de hoop toch maar even in beeld te komen voor de sfeerreportage de dag erop. Uiteindelijk was de nieuwsploeg me zo beu dat ze besloten om even met me naar buiten te wandelen voor een kort interview.
Cameralicht aan, microfoon onder mijn neus en ik maar aan het lallen hoe gezellig het was. Plots werd ik afgeleid door de camera-en geluidsman die het aan het uitproesten waren en ook nog eens liters bier naar binnen goten. Amai, lekker professioneel is dat, dacht ik. De hilariteit was natuurlijk compleet toen ik eindelijk door had dat deze gasten gewoon ‘verkleed’ waren als filmploeg en mij mooi om de tuin hadden geleid. We hebben er die avond nog heerlijk mee gelachen.
Ik ben benieuwd welke mooie carnavalsavonturen ik dit jaar weer ga meemaken. Vier dagen wel te verstaan. Vrouwelijke zoeners mogen zich aanmelden.
Sinds 9 december is Gert columnist voor Breda Nieuws. Wekelijks zal hij met een Belgische bril op ons een kijkje geven in zijn leven als Belg in Breda.
