Hartelijke ontvangst voor de NAC fan in Doetinchem

02 feb 2019, 14:43 Columns
img 5772
Edwin van den Heijkant

“Hoe laat vertrekken we, Ed? Mwah, uurtje of 15.30u maar doen. Is toch zo’n twee uurtjes kachelen met de auto naar de Achterhoek.” Vandaag op pad naar Doetinchem voor een uitwedstrijd van NAC. De omstandigheden geven reden genoeg om zo’n eind uit de buurt te gaan.

De Graafschap is nog een van de weinige voetbalclubs waar het voor de bezoekende supporter erg leuk en ontspannen toeven is. Geen zenuwachtig gedoe van de lokale driehoek omdat er zo’n 500 NAC supporters hun club achterna reizen. Eenmaal aangekomen in Doetinchem worden we vriendelijk welkom geheten door de lokale verkeersregelaars. De auto kan geparkeerd worden in de woonwijk om de hoek bij stadion de Vijverberg.

We zijn op tijd. Even verderop zien we de stadionlichten al branden. Eerst even naar een eeterij hier in de straat. Gewoon met je NAC shawl aan over straat. Niemand die daar aanstoot aan geeft. Ook niet als we op z’n Brabants een satéschoteltje bestellen. Biertje van de tap erbij? Welja! Prima tent waar NAC fans en aanhangers van De Graafschap relaxed een vorkje prikken.

Onderweg naar het stadion komen we langs Café Masselink. Daar worden de NAC supporters opgevangen. De sfeer is er uitbundig en gemoedelijk. Opgezweept door typisch supportersmuziek (niet te harden) wordt in hoog tempo bier getapt en gedronken. Het is toch een autocombi vandaag? Even na 19u lopen we richting het uitvak. Stadion de Vijverberg is mooi gelegen in een chique woonwijk. Ook bij het uitvak gaat het er vriendelijk aan toe.

Over de wedstrijd is inmiddels genoeg gezegd en geschreven. Ondanks het chagrijn over het zeer slechte spel van NAC en het uiterst beroerde resultaat verlaten we toch met een kleine glimlach Doetinchem. Hier wordt voetbal nog beleefd door een vriendelijke supportersschare die de NAC Yellow Army hartelijk ontvangt. Heerlijk dat dat nog kan.

Alleen daarom al is de lange terugreis na een ongelooflijk pak op de broek bij de Superboeren goed te doen op deze waterkoude vrijdagavond in februari. De klanken van Oerend Hard van Normaal galmen nog na in mijn gedachten.