De laatste loodjes van 2020. Wat een jaar. Kan me nog goed herinneren hoe euforisch we 2019 afsluiten en het nieuwe jaar inluiden.
Zelden gaat er voor zoveel euro’s aan vuurwerk de Bredase lucht in. De drank is gedurende de avond en nacht niet aan te slepen. Het jaarlijkse nieuwjaarsdansnachtje in de Mezz lijkt de leukste ooit. We maken plannen voor 2020. Het jaar waarin de topevenementen Breda Jazz Festival en Breda Barst hun jubileum vieren. Het Breda Jazz Festival gaat op voor haar 50steeditie, Breda Barst viert de 25steverjaardag. De Vuelta doet Breda aan.
Dit wordt een fantastisch jaar. En 2019 kon al niet op. Eerst nog even carnaval vieren. De weergoden doen niet mee. Het is spannend en met wat kunst en vliegwerk kan de grote optocht in het Kielegat doorgaan. Gelukkig maar. Het leutfeest is ouderwets gezellig. Na de optocht regent het pijpenstelen dus met z’n allen de kroeg in en meezingen met ouderwetse carnavalskrakers.
De eerste geluiden over een besmettelijke ziekte die onderweg is naar Europa bereiken Brabant. Zal toch allemaal wel meevallen? Na carnaval staat NAC-Roda JC op het programma. Het eerste coronageval in Nederland is geregistreerd in de buurt van Waalwijk. Wij gaan met 19000 man gewoon naar NAC. Leuke pot, dikke overwinning, zat en gelukkig naar huis.
En dan slaat het Covid virus keihard toe. Halverwege maart moet de horeca sluiten en gaan de scholen dicht. Nog een zondagmiddagbiertje bij PW en het is klaar. Het onvoorstelbare is waar. Breda gaat dicht. De stad is van de Bredanaars. Er is geen bezoeker te zien. Het prachtige lenteweer verzacht de eerste lockdown periode. Iedereen is lief voor elkaar. Dagelijks een praatje met de buren op anderhalve meter in de voortuin. Dit overleven we wel.
1 juni 2020. Het voelt als bevrijdingsdag. We mogen weer een biertje drinken op ons geliefde terras. Afspreken met vrienden al is het wat behelpen op anderhalve meter. De horeca doet haar best. Okay, geen evenementen, alles afgelast maar deze vrijheid voelt al heel fijn. Dat virus lijkt opeens ver weg.
De dagen worden korter. We moeten afscheid nemen van die heerlijke zomer van 2020 waar maar geen eind aan lijkt te komen. En daar is dat verschrikkelijke virus weer. Als een veenbrand heeft het liggen smeulen om in het najaar weer op te laaien. De voorspellingen van de kenners klinken onheilspellend. We willen er niet aan toegeven. Het valt toch wel mee met die besmettingscijfers en ziekenhuisopnames?
Nee dus. Een tweede lockdown is aanstaande. Daar zitten we weer bij PW op een woensdagavond. Een drankje en aansluitend een hapje voor de laatste keer dit jaar zal later blijken. De kroegbaas zegt dat ie zijn tent wellicht tot 4 januari moet sluiten. Nee joh, het is half oktober?!?!?
Het is 30 december. Persoonlijk ben ik vooralsnog goed door deze crisis heen gerold. Maar hoe is het gesteld met al die mensen die dag in dag uit klaar staan in de zorg, de mensen in de horeca die hun toekomst zien verdampen, de ouderen die in eenzaamheid de feestdagen moeten doorbrengen? Het is een k…jaar al gloort er hoop met de vaccins die ons gaan beschermen.
Hou vol, in 2021 lonkt de vrijheid! Een fantastisch nieuwjaar gewenst.
Edwin van den Heijkant