En het wachtwoord is......Mr. Moos!!!!

In een tijd dat alle horeca (terecht!) zucht en steunt onder de beklemmende Corona maatregelen van de overheid, heeft de familie Vink druk doorgetimmerd aan haar fenomenale weg. De weg door de 1.5 meter richtlijn, maar zelfs ook aan een geheel nieuw concept.

Want na vijfentwintig jaar trekt Dickens & Jones zijn jas aan en loopt de markt af, hij knikt nog vriendelijk naar een mysterieuze gentleman die hem passeert. Wanneer Jones omkijkt, ziet hij waar de energieke gentleman, die ondertussen zijn wandelstok met Ivoren knop rebels ronddraait, naartoe loopt en fluistert zachtjes “go for it.” Dan wandelt hij de voorgoed de Grote markt af. De gentleman is Moos….Mr. Moos…

Mr. Moos houdt van stijl, nu hij de upperclasswijk St. James in London heeft ingeruild voor the Big Market in Breda, wil hij de sfeer van een gentlemensclub mixen met die van een Bistro uit Parijs. Terwijl hij relaxed glimlacht en nog eens aan zijn sigaar trekt, doen de interieurbouwers en stylisten hun werk.

Nu vragen wij ons af, “Mr. Moos, what were you thinking?”

Nou Mr. Moos heeft ons vanavond uitgenodigd. En wat ons opvalt is dat Mr. Moos uit respect voor zijn voorganger Dickens & Jones diens naam op de gevel heeft laten prijken. De naam van Mr. Moos zelf prijkt overigens strak op de zwarte luifels. Dat dus beide namen op het exterieur te vinden zijn is een uiting van eer en karakter, zoals het ook heurt.

Wanneer we binnenkomen worden we hartelijk verwelkomd door het personeel. Zij zien er overigens uit om door een ringetje te halen en ze zijn van onze komst op de hoogte! We worden eerst rondgeleid door het pand, want we móeten volgens hen ook zeker het achterste gedeelte bekijken.

Wat ons opvalt is dat het personeel perfect gebriefd is en… dat zijzelf ook super onder de indruk zijn van hun prachtige werkplek. En wij…. wij zweven als het ware achter hen en hun verhalen aan. We zien hoge, glazen wanden en deuren met zwarte kozijnen, gouden lampen die weg hebben van palmboombladeren, kristallen lampen, geslepen in hetzelfde motief als de cocktailglazen op de robuuste bar. Behang met exotische planten, zelfs op het plafond! Stijlvolle private dining ruimtes. Rijke velourse stoffen in warme tinten, en grote koppen van een buffel en een hert. Een immense schouw, grote vazen met pluimen en veren. Wauw….wat een indrukwekkend interieur. Ik vraag me echt stellig af of dit niet het allermooiste is wat ik ooit heb gezien.

We worden door de gastvrouw vriendelijk terug naar onze tafel geleid. Dit is een ronde zithoek en herinnert en refereert dan weer aan de heer Jones, wederom iets over eer en karakter, en buiten dat, wil Moos ook dat deze gasten zich thuis voelen en hij ze daardoor mag blijven ontvangen en tevreden stellen.

We starten met een Il Pumo Primitivo van San Marzano, daarbij krijgen we pittige toast met huisgemaakte tonijnsalade. De wijn is briljant gekozen, de smaak zowel zacht als rijk. En hij kan het pittige van de toast en het ietwat vettige van de tonijnsalade prima dragen.

We keuvelen er ondertussen op los maar merken ook dat we toch af en toe stilvallen van de geweldige pracht en praal, er valt ook zoveel te zien.

Het voorgerecht volgt en bestaat voor mij uit: Coquilles met krabsalade, geitenkaas en komkommer. Voor mijn tafelgenoot de Nems met kip, koolsla en een Oosterse dip. De perfect gekoelde Chardonnay die hierbij geschonken wordt paart prima met allebei de gerechten. De Nems zijn verrassend oriëntaals, en de coquilles heerlijk volgens de Franse cuisine kort gebakken. Mr. Moos, we nemen voor nu al onze denkbeeldige hoed af.

De timing van de gerechten is ook prima. Het personeel houdt alles perfect in het oog.

Ook het tussengerecht komt inmiddels ter tafel. Voor mijn tafelpartner bestaat het tussengerecht uit; Gamba’s in look en roomsaus en pour moi een heerlijke steak tartaar. Een schot in de roos, want steak tartaar is my favourite. Hij is heerlijk vers en fris met een lekker eitje erbij. De gamba’s van mijn tafelgenoot zijn ook weer prima bereid, we zitten echt te genieten. Ondertussen schenkt men een Pinot Grigio van Vila Loren uit Venetië voor ons in. Do I have to say more?

De gentlemen’s agreement tussen Dickens & Jones en Mr. Moos is met verve uitgewerkt en, zelfs al voor ons hoofdgerecht arriveert, geslaagd te noemen. Mr. Moos heeft goed gezien wat Jones goed deed en dat simpelweg behouden. Daaraan voegde Moos zijn eigen herinneringen aan Londen en Parijs toe en zijn droom van een soort Speakeasy-achtige cocktailbar. Speakeasy? Ja, Speakeasy bars (letterlijk: fluister bars). Zij kenmerkten zich vroeger door locaties die lastig te vinden waren, wachtwoorden die gegeven moesten worden bij de deur en voor de drank. In dit geval staan de deuren al voor u open, maar mocht u het nu toch leuk vinden om te weten, het codewoord is …Mr. Moos. Het staat voor een gegarandeerde avond met de lekkerste gerechten, dranken en cocktails. Dit in combinatie met een sprankelende, rijke, flamboyante en ietwat mysterieuze ambiance.

Dan le grand finale. Het hoofdgerecht wat geserveerd wordt bestaat voor mijn tafelgenoot uit een heerlijke Tournedos medium-rare gebakken met een truffeljus, en voor mij de sliptongetjes met gegrilde groenten. De hit van deze zomer is de populaire Vino Valencia rosé, zij neemt de hoofdgerechten allebei onder de arm en met zijn allen huppelen zij glansrijk naar de finish van deze avond.

Wat hebben wij genoten! Voor een ieder die weemoedig werd van het verdwijnen van Dickens & Jones na maar liefst vijfentwintig jaren, wees gerust. Mr. Moos heeft het begrepen.