Restaurant Markant, opvallend, eigenzinnig en zo vol passie… DEEL II

Het tussengerecht komt ter tafel inclusief bijpassende wijnen. Wederom een gedurfde keuze want voor mijn tafelgenoot staat geroosterd beenmerg met toast van zuurdesem, en little gem wat is aangemaakt met limoen. Dat is geen alledaags gerecht, en daarbij past dan ook een niet alledaagse wijn, namelijk een oranje kleurige wijn, genaamd: Naranjo Glup uit Chilli, deze oranje wijn betreft een natuurwijn en bevat geen sulfieten, “History in a bottle,” zo beschrijft wijnmaker Julio Bouchon deze wijn.

Martijn legt hier verder over uit dat door de schillen toe te voegen, die tanines en fenolen bevatten, deze wijn toch houdbaar blijft. Het ietwat kruidige en vleugje munt harmoniseert heel mooi met het vettige en geroosterde van het beenmerg. Voor mij staat wederom een vegetarisch gerechtje op tafel gemaakt van cantharellen, bieslook, eekhoorntjesbrood, kwartelei en enoki paddenstoeltjes die het gerecht een leuke mikado-achtige uitstraling geven. De wijn die geschonken wordt bij dit romige gerechtje is een Panamera Chardonnay, een typisch Amerikaanse boterige, “in-your-face” wijn. Het is een zeldzaamheid dat Martijn deze wijn schenkt vanwege zijn overdaad aan houtrijping, maar bij dit specifieke gerecht, komt dat allemaal helemaal mooi bij-elkaar volgens Martijn. En dat doet het zeker… Gewaagd, heel gewaagd, een markante keuze, maar ook mijn tafelgenoot is gek van deze combinatie die voor mijn neus staat, en dat … terwijl hij helemáál geen Chardonnay liefhebber is, maar de combi is gewoon TOP!

Expertise...

Als ik even terugkijk naar de uitleg van het woordje “markant,” volgens van Dale, aan het begin van deze blog, dan besef ik steeds beter dat de naam van dit restaurant echt briljant gekozen is. Het staat zo ontzettend dicht bij de passie van dit team, wat zulke mooie, gewaagde, en eigenzinnige gerechten bereid en serveert. En tevens daarbij te gekke, niet alledaagse wijnen schenkt. Wat een expertise!

Maaaar, nu moet het hoofdgerecht nog komen natuurlijk. Mag ik even? Ik hoop dat onze hoofdredacteur begrijpt dat ik voor deze foodblog toch echt wat extra woorden en dus ruimte moet claimen. Enfin, laat ik gauw verder gaan met het hoofdgerecht. Pour moi, een hertenfilet, met sucade, rode kool en gelei van kweepeer, de wijn die daarbij wordt geserveerd is de favoriet van Demi namelijk een Chateau Laffitte Teston uit 2017. Ow my God, de naam alleen al, het is meteen ook mijn favoriet. Een diepe donkerrode wijn van Jean-Marc Laffitte, een perfectionist en levensgenieter pur sang. Deze wijn is gewoonweg gemaakt om een handje te geven aan groot en klein wild, maar ook harde en blauwe schimmelkazen vindt hij lief. Een explosieve combinatie dit gerecht en deze wijn, maar wat hou ik daar toch van.

Mijn tafelgenoot ook, hij is ook een echte wildliefhebber, daarom, vooruit, doe ik een échanger. En zo komt zijn wijn, een Baranco Viognier uit 2020 en gerecht op een prachtig opgemaakt bord, met witte heilbot, met een croute (korst) van honing, een brandade (soort puree) van heilbot omwikkeld door courgette met een beetje gezouten citroen, voor mijn neus terecht. De wijn daarbij een Baranco Viognier heeft een opvallende elegante smaak, fris en toch een tikkie romig, samen met de perfecte heilbot op twee verschillende wijzen. Zucht, wordt het saai als ik wederom zeg dat het een heerlijke markante combinatie betreft?

Waar bevinden wij ons eigenlijk momenteel? In de zevende hemel? Op een roze wolk? Nog even en we moeten er weer vanaf, terug die stoute wereld in van CO2, energiecrisis, inflatie, oorlog enzovoort… Laat het ons nog even vasthouden, alsjeblieft Martijn...

Martijn blijft rustig, en wij dus ook, Mathijs (de chef-kok) is gelukkig ook nog niet naar huis en daarmee is uitstel van terugkeer naar de boze wereld gewaarborgd, en het dessert veiliggesteld.

Als eerste een verrassend glaasje van José Pariente Apasionado te weten de José Pariente Rueda. Verrassend vanwege zijn frisheid en complexiteit. Niet zo maar een zoet dessertwijntje dus. De druif wordt overrijp geplukt en is daardoor weliswaar extra zoet, maar de complexiteit ligt meer aan de mineraliteit. Duidelijk een Sauvignon Blanc, dat wel. Maar ook een hint van groen, en tropisch fruit maken hem als dessertwijn heel bijzonder en niet alledaags. Als dessert inmiddels voor mij een tarte tartin van appel, met daarover een saus van dulce de leche (een zijdezachte karamelpasta), met ijs van Calvados. Voor mijn tafelpartner een crème op basis van kervelwortel, gebakken witte chocolade, ijs van duindoornbes en een tuille. Dankjewel Chef-kok Mathijs, die speciaal zelf aan tafel komt om deze desserts toe te lichten.

Martijn, Demi, en Mathijs, ik wil jullie via deze blog een virtuele (ingebeelde) staande ovatie geven voor wat jullie gezamenlijk presteren. Zo’n eigenheid, kwaliteit, expertise en passie is zeldzaam. Of restaurant Markant een aanrader is? Het is niet alleen een aanrader, het is echt een must om dit nieuwe restaurant in Breda te bezoeken. Ontsnap van het alledaagse en laat je onderdompelen in het culinaire Markante sprookje van Martijn, Demi & Mathijs.

*Restaurant Markant is een á la carte restaurant. Dat wil zeggen dat het helemaal aan jou is hoe je je eigen menu van de avond samenstelt. Vanzelfsprekend aan de hand van de gerechten op de menukaart.

Maandag 12.00 u t/m 16.00 u. Maandag 18.00 u. t/m 22.00 u.

Zondag 12.00 u t/m 16.00 u. Donderdag t/m zondag 18.00 u t/m 22.00 u.

Maandag 12.00 – 16.00