Restaurant Markant, opvallend, eigenzinnig en zo vol passie… DEEL I.

Ik schrijf mijn foodblog altijd een paar dagen nadat we te gast zijn geweest. Zo passeren er wat fases van de beleving. En ontspruit in mijn hoofd het juiste verhaal wat ik de lezer wil vertellen. In het geval van Restaurant Markant zou ik jou als lezer niet zomaar iets willen vertellen. Ik wil je namelijk vervoeren….

…op een heerlijke, zonnige avond ergens in oktober, een prachtig klein restaurantje, verscholen op een unieke plaats in Breda. Aan de Prins Hendrikstraat in het Ginneken is Restaurant Markant enige in haar soort. Voor wie dus niet bekend is in Breda, zal het even zoeken zijn naar deze parel waar je echt even voor om moet. Maar geloof me het is de moeite meer dan waard….

We worden van harte welkom geheten door Martijn, en schuiven aan het tafeltje wat we van Martijn zelf mochten uitkiezen. We hebben een mooi overzicht over het relatief kleine maar sfeervolle restaurant, wat volledig onderkelderd is, en vol ligt met prachtige, heerlijke kwaliteitswijnen. Alle favorieten van de uitbaters Martijn en zijn partner Demi zijn er te vinden, het zijn er overigens wel 140 verschillenden!

Als aperitief biedt Martijn ons een Bellini van rood fruit aan, met daarbij wat kruidenlikeur van Wijnand Fockink uit Amsterdam, en Cava. Bij dit aperitief staat voor ons op tafel, een krokantje met pistache en zeezout. Een heerlijke start van deze avond, het kruidige van de likeur is opmerkelijk want het zorgt er voor dat de Bellini van rood fruit mysterieus, doch in balans en niet te zoet wordt, de Cava zorgt voor de welkome tinteling.

Nous continuons, Martijn legt ons uit dat, en dat is wat restaurant Markant voor ons echt uniek maakt, er diverse gerechten van de menukaart aan tafel worden bereid. De amuse, in dit geval prei Wellington, benodigd ook een tafelhandeling. We kennen allemaal wel de beef Wellington maar in dit geval betreft het prei met Cecina de Leon, dat is een gedroogde en gerookte ham van rundvlees, welke volgens oude traditie geproduceerd wordt in Léon (regio van Madrid), met daaromheen het bekende Wellington korstje. Met de mayonaise van peterselie, poeder van balsamico-azijn en een plukje kruid, wat Amsterdams Vet heet, ter garnering, wordt het gerechtje dus aan tafel afgemaakt. Het is een heerlijk smaakbommetje. Het zoet/bittere van de prei, in combinatie met het zoutige, kruidige van de Cecina de Leon en het frisse, aardse van de peterselie mayonaise is erg goed bedacht.

We merken op dat de zaak al aardig volloopt en hoewel restaurant Markant nog niet zó lang bestaat, weet men de weg al goed te vinden. Het interieur is rustig en sfeervol, modern maar toch klassiek, de stoelen zitten overigens heerlijk. Vaak blijft dat onbenoemd, maar het is toch erg plezierig wanneer je ontspannen een heerlijk avondje wilt tafelen. Wat ik zelf erg fijn vind, is dat ondanks dat Restaurant Markant niet heel groot is, Martijn en Demi er toch voor gekozen hebben om de tafels de ruimte te geven, wat een fijne privacy geeft. Daarmee is er voor henzelf ook voldoende ruimte om zich tussen de tafels te bewegen en merk je totaal geen druk(te) maar waan je je gewoon in een rustige, behaaglijke en ontspannen sfeer.

We plukken ondertussen wat van het heerlijke zuurdesem brood afkomstig van Bakkerij “Echt Brood,” uit de Boschstraat. Daarop smeren we heerlijke reuzel met een beetje bruine basterdsuiker eroverheen, even back tot the old days. Owowow, Martijn weet ons wel te verwennen, wat een smaken al tot nu toe, en het voorgerecht nog komen, daarover gesproken…

…Demi komt ter tafel en bereidt de steak tartaar voor mijn tafelgenoot naar zijn eigen wens voor. Echt zó leuk om te zien. Ondertussen vertelt ze ons dat de steak tartaar gemaakt is van bavette. Bavette is net wat intenser van smaak, legt ze ons uit. Na de bereiding brengt Demi de steak tartaar nog even terug naar de keuken. Voor de opmaak en natuurlijk de verse eidooier.

Even later serveert Martijn het prachtige gerecht, evenals mijn voorgerecht, tegelijk uit. Ik heb zelf als voorgerecht een vegetarisch pompoengerechtje met rucolapesto, Beurre Noisette (vrij vertaald; hazelnootboter) met pompoen, macadamianootjes en een olie op basis van de pitten. De wijn die Martijn daarbij schenkt is er één van eigen bodem. Namelijk van Wijnerij de Kleine Schorren uit Schouwen D(r)uiveland vlakbij Renesse. Kleigrond, aangespoelde schelpen, dus kalkrijk, mineraal en ziltig van smaak. Deze frisse witte wijn gemaakt van de Auxerrois druif zou uitstekend bij mijn gerechtje mogen passen. En dat doet ze... Hoe sterk begeleidt ze de aanwezige karamelsmaak en het vettige van de macadamianoot, maar ook met het zoetige van de pompoen balanceert deze prachtige wijn hand in hand op hoog niveau. Kortom: trés…trés BIEN!

Maar met een schuin oog kijk ik ook wat mijn tafelgenoot op zijn bordje heeft. Een steak tartaar is altijd een lust voor het oog, de wijn die Martijn daarbij serveert is zeker ook bijzonder. Namelijk een; Klassieke, beetje vergeten, wijn uit de Rhône van Chateau Manissy. Het betreft een hele donkere rosé. Vaak denk je dan, o jee die moet ik niet hebben. Maar in dit geval heeft het niet dat zoete wat we bijvoorbeeld in Spanje vaak tegenkomen. Het is eigenlijk een heel geconcentreerde, bijna lichte rode wijn gemaakt van drie verschillende wijnrassen. De steak tartaar is heerlijk op temperatuur, de dooier is magnifiek, de klassieke smaakmakers van een steak tartaar zijn afgestemd op de smaak van mijn tafelgenoot, dus kortweg gezegd, een geweldige creatie compleet naar zijn tand! De wijnklassieker is echt een perfecte begeleider van dit eveneens klassieke gerecht.

Hoewel ons complete menu vier gangen (en dan nog het aperitief, en amuse) bevat zou je kúnnen denken dat de gerechten elkaar in rap tempo moeten opvolgen. Maar niets van dat is het geval. De timing tussen de gerechten is prima, evenals de grootte van de gerechten. Maar nogmaals, nous continuons, want Martijn heeft wel een avondvullend program voor ons.