“Lekker naar buiten en niets aan mijn hoofd.
Heerlijk vind ik dat. Als ik aan het hardlopen ben dan denk ik het liefst aan niks.”
“Zo, dat is niet veel, niks.” zeg ik tegen Thomas.
Thomas en ik lopen tijdens de zaterdagmorgentraining naast elkaar.
“Nee inderdaad, dat is niet veel”, zegt Thomas serieus.
“Maar wel lekker om met een leeg hoofd te lopen.
Ook vind ik het fijn om niemand of niks tegen te komen.
Alleen in het bos of op straat, dat is heerlijk.
Met alleen mijzelf en niemand om mij heen ben ik op mijn best.
Dan kan ik mij concentreren op mijn ademhaling, spieren en gewrichten.
Ook check ik dan of ik niets van pijntjes voel.
Als ik dan niks voel, dan is het goed.”
Thomas zegt even niks en dat vind ik heerlijk.
We lopen samen in een ‘stevige draf’.
Thomas praat weer verder:
“Het liefst loop ik ook zonder iets.
Ik heb niks op mijn hoofd, geen muziek.
Niks om mijn arm of pols, geen tijd, geen gps geen apps.
Mijn telefoon laat ik thuis. Ik ben alleen en enkel met mijzelf”.
“Goh, o ja?” zeg ik om niet niks te hoeven zeggen.
“Ik ben trouwens aan het trainen voor de tien kilometer in Etten-Leur.
Dat vind ik een zo’n fijn parcours! Want daar staan niet veel mensen langs de kant en er is
veel ruimte op de weg. Niks kan mij nog weerhouden om daar een goede tijd te lopen.”
“Vind je dat dan niet saai, Thomas?”
“Niks is saai”, zegt Thomas en ik laat deze filosofische woorden op mij inwerken.
“Ik wil daar mijn PR verbeteren, Ron.”
“Wat is je PR dan?”
“Die staat nu op 42.18.”
“Zo, dat is niet niks, Thomas.”
“Inderdaad, niks is zo lekker dan een PR lopen.
Lopen is een middel en de tijd is het doel.” Thomas kijk mij indringend aan.
Ik zeg niks.
Na de training ga ik koffie drinken in ons clubhuis.
Met een groepje mensen praat ik over van alles en niets.
Heerlijk vind ik dat.
Want niks is zo lekker als praten over niets.
®n
PS:
Ron Bekker liep zelf ook een prachtig PR tijdens de 10km van de Brabant Marathon in Etten Leur. 41:22, wat een tijd!
