Jeetje wat vliegt een half jaar voorbij zeg. En wat een prachtige momenten hebben we beleefd met de afvalrace. Tranen van verdriet maar zeker ook de tranen van geluk.
Iedere deelnemer had zijn eigen struggels. De een met voeding en de ander met training en een enkeling met allebei. Terug kijkend op dit half jaar ben ik een zeer tevreden trainer. Wendy heb ik 1 op 1 getraind maar de groep heeft vooral zijn/ haar eigen trainingsschema moeten inplannen. Een keer in de week kreeg ik de kans om ze af te matten en ze te helpen met betrekking tot voeding, maar de rest van de tijd hebben zij zichzelf bewezen door ook keihard te werken bij m'n collega's Marjolein en Abby.
Afgelopen vrijdag was het zover. De vier dames werden met een lokkertje naar Fitnesscentrum Prinsenbeek gestuurd waar ik ze zou opvangen. Ik was zo benieuwd naar de andere meiden. Wat een leuke meiden en wat een knappe prestaties. Die hadden het verdiend helemaal in het nieuw gestoken te worden. Dankzij Hip & Go konden zij die zaterdagavond schitteren op dat podium.
Zaterdagochtend werden de dames al vroeg opgehaald in stijl om vervolgens bij de kapper in de krul/spelden gezet te worden voor DE FINALE..
Na de kapper gingen ze door voor een lunch en ik zorgde ervoor dat ik paraat stond bij
Huidtherapie Brabant waar zij uitgebreid in de visagie gezet werden.
Wauw wat zagen ze er prachtig uit. Wendy en Ianthe konden bijna niet geloven hoe mooi ze eruit zagen.
Na de make-up bracht ik de twee dames naar de fotostudio. Geweldig die verbaasde blikken toen ik zei: "we gaan hier naar binnen".
"Shine en geniet", zei ik maar ik moet er weer vandoor. Want er moest nog veel gedaan worden. Met name aan mezelf haha. Mijn vertrouwde sportpak moest uit en plaats maken voor een jurk en make-up o ja en eten. Ik had nog niks gegeten. Maar dankzij mijn lieve vriendin is dit allemaal goed gekomen.
Op naar het NAC stadion
19.00 uur moet iedereen aanwezig zijn van de organisatie..?! Haha waarom ben ik altijd op tijd? De eerste gasten zag ik al binnenkomen. Gauw die champagne glazen vullen en presentaties bespreken. Nou geef mij ook maar een glaasje want dit komt niet goed dacht ik..
Na de super prestaties van Barbara en Jochen was het mijn beurt. Het moment van de waarheid even spieken door de deur. Whaaa de zaal staat vol!! Wauw wat gaaf en wat lief al die belangstellende mensen voor alle afvalrace deelnemers.
Ik begon mijn verhaal over de groep. Waar moest ik beginnen? Ik had niks op papier gezet van wat ik wilde zeggen. Dus ik besloot dat het het beste was gewoon vanuit mijn hart te spreken en mezelf te zijn. Tijdens m'n presentatie werden de voor en na foto's getoond van de deelnemers. Met daarbij video materiaal van hun trainingen. Wat een mooie reacties vanuit de zaal het geklap gefluit dit hadden ze verdiend. Dat gaf mij een trots gevoel.
Afvalracegroep van Fitnesscentrum Prinsenbeek
Toen kwam het moment van Wendy. Wat een gaaf opkomstnummer hadden we gekozen. De kippenvel stond op mijn armen en ik kon het niet laten mee te zingen met de tekst. Dit nummer was voor vele misschien TE hard maar voor ons had het een andere betekenis. Een nummer waar Wendy het afgelopen half jaar al haar power heeft gegeven waar tranen door zijn gevloeid en waarmee Wendy is gegroeid.
Wendy's video begon met haar startfoto en eindigde met haar eindfoto. Waarbij de verbazing niet alleen bij ons op het gezicht te zien was. Haar doel is bereikt. We gingen voor 20 kilo, maar ze is 21,4 kg afgevallen. Wat een prestatie!
Nadat wij van het podium af waren werd ik overspoeld met cadeaus van de groep. Wauw wat ontzettend lief en wat een prachtige cadeaus. Ik voelde me zo geliefd dat ik er gewoon verlegen van werd (en dat ben ik niet gauw).
Na mij volgde de trainers Sander en Eric die ook beide een mooie presentatie gaven met super resultaten van hun deelnemers Ianthe en Jill.
Deze avond was geslaagd. Op een klein dingetje na..
Wendy had één wens voor deze avond die ik nog niet waargemaakt had.
Zij wilde graag dat ik het nummer van Domino zou zingen. Het lievelingsnummer van haar en haar overleden moeder. Ik moet eerlijk zeggen ik heb heel de avond getwijfeld..totdat de laatste druppel wijn op was waarna ik besloot gewoon de microfoon te pakken en de muziek uit te laten zetten..
Was het mooi? Nou, niet geweldig maar Wendy was op dat moment dolgelukkig en voor haar deed ik het. Die blik in haar ogen van dankbaarheid raakte mij en haar, waarbij een traan en een stevige knuffel niet uitgesloten kon worden.
Dit was het dan.. 6 maanden afvalrace zit erop.Vrienden, familie, volgers bedankt bedankt voor alles!!
Meer over De Afvalrace Breda