Het leven van een columnist is niet altijd rozengeur en maneschijn. En de mythe dat wij op een stoffige zolderkamer met een dampende sigaar en een glas rode wijn de zinnen op magische wijze even snel tevoorschijn toveren, is ook een sprookje. Elke zondagavond breekt het angstzweet me uit omdat ik nog geen letter op papier heb staan.
Met welke spannende verhalen kan deze Belg jullie nog verrassen, denk ik soms? NAC en Oranje zijn al meermaals de revue gepasseerd. Evenals mijn kansloze dates. Dat ik de helft van mijn salaris achterlaat in menig Bredase kroeg, is ook geen geheim meer. En ook over die cultuurverschillen, zijn al ettelijke A4-pagina’s vol geschreven.
En net op het moment dat je denkt: ik heb echt niets voor volgende week, komt het creatieve geluk soms vanzelf aanvliegen. Zoals afgelopen weekend in cafe De Beyerd. Daar had ik plots oogcontact met (echt waar!) een man. ‘Ik ken jou, jij bent toch die columnist van Breda Nieuws he’?, sprak een jongeman me geinteresseerd aan. Mag ik aan jullie voorstellen: Dhr. Pieterjan.
Meer Nederlands dan Pieterjan kan een voornaam niet klinken. En toch, Pieterjan bleek een rasechte Belg uit ‘de Vlaanders’. Het deel in Belgie waar ze praten alsof ze op een hete aardappel aan het kauwen zijn, en dus vrij moeilijk verstaanbaar. En waar ze me niet aanspreken bij mijn voornaam, maar eerder bij iets wat op kerstavond op je bord ligt.
Maar Pieterjan verstond ik prima. En hij was niet zomaar een toevallige toerist. Maar al twee jaar woonachtig in de Belcrum op slechts enkele straatblokken van mijn thuis. En kon elke ‘Belg in Breda column’ zonder fout van begin tot einde afdreunen. Wat een held. Een heerlijk gesprek van Belg tot Belg volgde over die dekselse directe Nederlanders en die gekke verjaardagskringetjes.
Pieterjan leeft duidelijk boven de radar en mengt zich al jaren tussen de rest van feestvierend Breda. Want ook het lijstje van Belgische speciaalbiertjes in De Beyerd kon hij van A tot Z opnoemen. Maar vooral goed drinken. En ik kon weer een Belg meer van mijn lijstje afstrepen die ik heb ontmoet. Nog 476/482 te gaan. Ik weet niet of de rest van mijn soortgenoten in ondergrondse Bredase tunnelstelsels leven, maar echt makkelijk vind je de rest van de Bredabelgen niet.
Rond 1h.30 vraagt Pieterjan me nog: ‘Hert, ga je nog even verder mee op kroegentocht’? Ik zeg neen vriend, ik ga mijn bedje in maar ben al blij dat jij mijn column voor volgende week hebt gered. En tot snel voor een volgend biertje makker!
Sinds 9 december is Gert columnist voor Breda Nieuws. Wekelijks zal hij met een Belgische bril op ons een kijkje geven in zijn leven als Belg in Breda.
