Wanneer we de Nederlandse Encyclopedie er op naslaan om de exacte benadering te vinden welke de indruk die Ingehousz op ons heeft gemaakt het best weergeeft, komen we uit op het woord; “subliem.”
De betekenis van dit woord: bewonderenswaardig, briljant, excellent, hoogstaand, meesterlijk, en ga zo maar door. U raadt het al, we hebben een wel héle memorabele avond genoten bij Ingenhousz.
Zo tja, we vallen met de deur in huis, u zou bijna geen noodzaak voelen om deze blog verder te lezen toch? Uit de eerste alinea kunt u ruimschoots opmaken dat we bijzonder hebben genoten. Maar het is meer dan dat. Een avond bij Ingenhousz beleef je als een droom…
Turning old school into new school…
Wanneer we nederig het immense oude schoolgebouw/oud klooster binnenstappen waarin Ingenhousz is gevestigd, worden we meteen vriendelijke welkom geheten door een zeer representatieve dame. Voor we het restaurant betreden, dat zich schuilhoudt achter twee grote, zware, met houtsnijwerk bewerkte deuren, wil ze ons eerst nog wat meer laten zien. De kapel die behoort tot het deel van het klooster bijvoorbeeld. ‘Die mag je namelijk echt niet missen hoor,’ ze gaat ons vrolijk voor, babbelend over de historie van het klooster, annex school. We zien meteen dat nieuwe materialen perfect zijn verwerkt en passen bij de oude, authentieke bouwstijl. Prachtig gerenoveerd en bewaard.
Sereen, sober en eenvoudig…
Dan opent ze de glazen deur die ons toegang verschaft naar de kapel. Vlot gaat de gastvrouw ons voor en zorgt voor extra verlichting van de kapel. We zijn sowieso niet normaal onder de indruk van de prachtige lichtinval door de hoge glas-in-lood ramen en de magnifieke akoestiek. Met haar sereniteit, soberheid en eenvoud zorgt de lege kapel ervoor dat je direct diepe respect voor haar koestert. Zelfs nu ze verlaten is, is ze schitterend.
‘Maar als Corona voorbij is, dan kunnen hier geweldige feesten gegeven worden, en er kan worden getrouwd!’ Onze gastvrouw haalt ons met haar enthousiaste en positieve insteek uit ons dromerig gemijmer.
Bij Ingenhousz kun je terecht voor het complete plaatje. Longstay en shortstay accommodaties, feesten, partijen, vergaderingen, noem maar op. Maar voor nu uitgelicht; Restaurant Ingenhousz.
Achter de eerder genoemde robuuste houten deuren, ontvouwt zich voor ons een compleet andere wereld. Heerst er in de gangen een serene rust en bijna religieuze stilte, zo veel gezelligheid, sfeer en ambiance overweldigt ons wanneer we worden begeleid naar ons tafeltje voor twee.
Direct staat een ober klaar om ons te verrassen met een aperitief. Een Limoncello Spritz. Als amuses worden daarbij geserveerd; Een oester, met een olie van koriander en een gel van Ponzu, on top een plantje van komkommer. En een geroosterde brioche, met een crème van bloemkool en beurre noisette met Pata negra. Voor wie zich afvraagt wat beurre noisette is, dat is een soort van verbrandde roomboter. Dit zijn nog maar de amuses, maar de toon is gezet. Chef-kok Van de Gevel glimlacht bescheiden, en wenst ons bon appétit.
Bon appétit, nou dat lukt wel…
Bij het voorgerecht wordt ons vervolgens een Chardonnay van het Argentijnse Salentein ingeschonken. Een elegante en romige wijn. De volle tropische fruittonen, subtiele caramel-aroma en lichte houtlagering zijn te proeven en te ruiken. Ze begeleidt uitstekend het uitgesproken smakenpalet van de Ceviche van Schelvis, welke is overgoten met tijgerolie, met een van brunoise van papaya en rode paprika, crème van avocado, koriander en mint. Met tot slot, de geroosterde gamba, gelegen in een schuimpje van meiknol en gezouten citroen. Ik hoop dat u de aanvang van deze blog al begint te snappen en dat de heimelijke glimlach ook bij u tijdens het lezen om de mond verschijnt. Want dit is goed, dit is echt zó goed….
Iedereen in zijn comfortzone….
Waar het bij menig restaurant in de keuken heftig aan toe kan gaan, en waar de bediening soms het vuur uit de sloffen loopt, lijkt bij Ingenhousz alles in goede harmonie te verlopen. De keuken is geordend en het personeel oogt kalm. Zo kalm dat de chef-kok regelmatig zelf naar de tafels van de gasten komt om het gerecht toe te lichten, ik hou hier toch zo van. Ook het bedienend personeel lijkt zich comfortabel te kunnen bewegen in de setting van Ingenhousz en komt relaxed, doch kundig en super correct over. De sfeer is buitengewoon goed, en alles klopt.
Dan ons tussengerecht, dat is een echte verrassing. Een Pinot Noir van wederom Salentein wordt ons ingeschonken. De volzachte body en de aroma’s van rood fruit en kruiden zouden genoeg kracht bieden om het subtiele tussengerecht mooi bij te staan. Dat tussengerecht bestaat uit; Noordzeetong, coquille St. Jacq, een Duxelle van paddenstoelen en schuim van eekhoorntjesbrood. Buiten dat de smaken eraf afspatten, ziet het gerecht er wederom grandioos en verzorgd uit. Het spannende van de zee in combinatie met het aardse van de paddenstoelen is stoer gekozen, en de wijn zorgt er voor dat we bijna zouden gaan zingen. Mensen wat kan het leven toch mooi zijn!
Lekker effe kletsen…
Wat een zeldzaam heerlijke avond, niet alleen qua eten maar het senange gevoel dat werkelijk iedereen in dit restaurant uitstraalt. David onze chef-kok komt gezellig bij ons babbelen, over het verloop van zijn carrière, zijn binnenlandse en buitenlandse ervaringen, de top bereiken in je vak en de balans vinden met je gezin, waar je het tenslotte allemaal voor doet.
Kooi-eend…
Maar chef-kok David praat ons ook bij over kooi-eend. ‘Heb je daar al wel eens van gehoord?’ Grijnzend kijkt hij ons aan en legt uit wat kooi-eend op je bordje inhoudt. En ja hoor even later komt ze ter tafel. De kooi-eend, in haar eigen jus en het pootje gekonfijt, samen met een crème van aubergine en sesampasta, paddenstoelen, en nog een crème van pastinaak met hazelnoot. Deze eend mag begeleidt worden door een krachtige intense Robijn rode wijn van Zinfandel uit 2017. De complexe geur,- en smaakexplosie van zwarte bessen, cacao en munt met lange afdronk, gaat heel liefdevol samen met de sterke smaak van wilde eend.
Dat was het…..nog niet…
Voor een ieder die verwacht dat Ingenhousz nu wel klaar was, en het onderhand tijd vond om ons weer uit haar wereld die zich buiten de grote deuren bevindt te zetten, heeft het grandioos mis.
Hoewel we al redelijk tipsy zijn, uh, hoe kan dat nu? Komt de ober van Ingenhousz met een loeigrote fles Grahams Port aan. We zagen al meerdere keren het personeel apetrots met de gigantische fles rondkuieren en ook ons glas wordt ingeschonken. Daarnaast krijgen we een glaasje Pedro Ximénez Cosecha, een zoete dessertwijn met aroma’s van gedroogd fruit. Dit omdat we zowel een kaasplankje als een zoet dessert krijgen. Het kaasplankje bestaat uit diverse Europese kazen, waaronder de volle rauwe koemelkkaas van Pierre Robert, een Valencay en een buffelkaasje. De Remeker, een biologisch natuurkorstkaasje en tot slot cheddarkaas met blauwe schimmel.
Het zoete dessert bestaat vervolgens uit verschillende bereidingen van chocolade, pure chocolade, witte chocolade en Ruby chocolade.
Conclusie…
De aanvang van deze foodblog is de conclusie:
“SUBLIEM.”
Ofwel: bewonderenswaardig, briljant, excellent, hoogstaand, meesterlijk.
U vindt restaurant Ingenhousz aan het:
Doctor Jan Ingenhouszplein 42 te Breda
Tel: 076-230 30 30
Geopend:
Dagelijks van 12.00 u. tm 22.00 u.
