Je hebt van die weken waarin je liever in je bed was gebleven. Die weken die je graag had overgeslagen, en anders toch zeker het liefst zo snel mogelijk was vergeten. Ik heb er eergisteren in concept een heeeeeeele lange blogumn over geschreven.
Over onze afvalcontainer die al drie weken spoorloos is en over het feit dat het leveren van de nieuwe exemplaren steeds wordt uitgesteld, maar ja…. wie wil daar nou het fijne van weten…
Politie was niet mijn beste vriend…
En over de ochtend dat ik met naarstige spoed de kids naar school bracht. Naarstige spoed is zelden goed, vertelt het spreekwoord ons al. En inderdaad; onze jongste vergat zijn gordel om te doen vanwege de haast. Let op, dit had ik uiteraard zelf moeten controleren, mijn fout dus. We werden aangehouden. Soms voel je weleens wanneer je je raampje omlaag draait, de agent in de ogen aankijkt en schaapachtig lacht, dat er nog iets te onderhandelen valt.
Maar geen “veniae”, oftewel, vergeving voor mijn zonde, op deze druilerige ochtend. En terwijl mijn jongste angstig naar het norse gezicht van de vrouwelijke agente kijkt, fluistert mijn jongste de oudste toe dat hij niet wilt dat mama pepperspray krijgt. Ach…mama krijgt geen pepperspray hoor, fluistert ze hem bemoedigend toe… Ikzelf en de agente horen het ook. ‘Nee hoor,’ beaam ik, en ik draai me om naar hem om hem een vette knipoog toe te werpen en daarmee gerust te stellen. De agente echter….
Geeft geen krimp maar…. even later een tweede boete! Omdat ik haar vage uitleg waar ik nou precies naartoe moest om de politiebus te bereiken niet goed had begrepen. Ik reed daardoor door rood in de veronderstelling dat de instructie van de agente bindend was. Inmiddels heb ik me ervan vergewist dat dat ook werkelijk zo is.
Hatsjikidee, je weet op zo’n moment in ieder geval weer waar je voor kunt gaan werken. Frappante van het verhaal is, dat de norse agente deze laatste boete pas uit schrijft op het moment dat ik uit frustratie de opmerking plaats ‘dat ze een mooi plekje hadden uitgekozen zo dichtbij school. Daar komen namelijk allemaal haastige ouders, met kids die hun gordel al half uit doen, of nog net effe het stoplicht meepakken, voorbij.’
Mea Culpa…
Ik weet het…. Ik weet het……het was mijn fout…maar toch… Ik had liever gezien dat ze haar strijd verbaal had gevoerd in plaats van met haar bonnenboekje wat tegenwoordig een smartphone betreft, of iets wat er op lijkt in elk geval. Achter die laatste bekeuring zei ze ‘Die krijg je nu dus ook he, dat snap je wel!’ Er kwam nog net geen “lekker puhh,” achteraan.
Breda Live 2017 gaat niet door???
Zo was ik afgelopen week ook weer om te spetteren over het kortgeding inzake intrekken van de vergunning voor Breda Livé! Ben je wel helemaal lekker!!! Als je niet tegen drukte, harde muziek en blije mensen kunt, ga dan niet in de binnenstad wonen.
Ach ja…. En zo waren er nog wat dingetjes die deze week finaal de mist ingingen… Maar…. Ik heb de ellelange “klaagblogumn” toch gedeletet. Je wordt er zo negatief van. Want hoe meer er misgaat, hoe feller je wordt. Althans zo werkt het bij mij. Misschien… moet ik ook niet vergeten dat ik aan de lijn ben. Want hoewel ik er nog lang niet ben, is mijn metamorfose naar skinny bitch misschien al wel een beetje in transitie. Oftewel het minderen met koolhydraten doet mijn humeur ook niet bepaald goed.
Maar…vrijdag is er dan het verlossende en eindelijk positieve antwoord dat Breda Livé 2017 wel doorgaat. Yesss! Ondertussen zit ik, zo zoet als een baby aan haar flesje, aan een Gin-Tonic. Het doet me al mijn problemen zachtjesaan vergeten. Alle stouterds die me deze week tegenwerkten en me irriteerden, verdwijnen van lieverlee naar de achtergrond. De bekeuringen, ik zie ze wel verschijnen en bezwaar, zal ik zeker voeren daar waar nodig is.
Ben ik alcoholiste? Welnee, ik vul mijn tekort aan koolhydraten een beetje aan…
En geloof mijn echtgenoot…daar word ik echt een lievere en leukere Linda van!!! Op naar een betere week, met beter weer en Breda Livé 2017!
Linda Jansen is auteur van de romans Onder Water en Boven Water en woont met haar man en twee kinderen in Breda [website].
