Wendy, wat eerst alleen een naam voor me was, is nu een gymbuddy, waar ik iedere dag mee bezig ben. Is het niet bij Fitnesscentrum Prinsenbeek, dan is het wel ’s nachts waar ik haar laatst heb betrapt aan twee grote Big Mac menu’s. Ik schrik wakker. Gelukkig het was maar een nachtmerrie.
Leuk, ik mag eens aan het woord zijn! (Wendy, ik zie de zweetdruppels al op je hoofd komen 😉 Jullie zullen best benieuwd zijn waarom ik voor Wendy heb gekozen als kandidaat van De Afvalrace. Ik kan me Wendy’s intake me nog als de dag gisteren herinneren. Vele kandidaten waren haar al voor geweest en de motivaties logen er niet om. Iedereen verdiende deze kans. Wendy’s intake verliep zoals iedere trainer het zou wensen. Ze liet gelijk merken er voor de volle 100% er tegenaan te willen gaan, en daar alles voor over te hebben en dat was bij mij een pré. Ik heb zeker getwijfeld tussen de kandidaten, maar mijn gevoel zei; ga voor Wendy. Wauw! En ik heb nog geen seconde spijt gehad.
Alles of niets
Vechtersmentaliteit dat wil ik zien! De eerste week heb ik Wendy getest zowel mentaal als fysiek. Het klinkt misschien een beetje wreed, maar Wendy moest er gelijk volle bak er tegen aan. Haar conditie was minimaal maar ze heeft zich iedere training verzet het op te geven. Ze is een rap tempo van 1:30 min hardlopen in week 1 naar 45:00 min in week 6 gegaan (geweldig). Krachttraining was niet Wendy’s favoriet. Vooral de eerste week niet, wat heeft ze me vervloekt. Maar dit was nodig! Ik kon haar maar beter gelijk shockeren dan pas na een paar weken Ze wist gelijk waar ze aan toe was. “Maris, hoeveel herhalingen moet ik doen?” Eh Wendy, is dit een vraag? Gewoon doorgaan totdat je niet meer kan, en dan begint je training pas. Inmiddels is Wendy goed aan me gewend. Ik hoef niks meer te zeggen wanneer ze bezig is vloekt, schreeuwt ze en druipt het zweet letterlijk van haar lijf. Maar stoppen? No Way!! Want dan moet ze het over doen met extra tijd, ze stopt pas als ik het zeg. En dat is de mentaliteit die er voor nodig is, alles of niets. En dat is wat ik voelde bij de intake VECHTERSMENTALITEIT!
Breekpunt
Ik moest haar Breken! Mentaal is Wendy enorm gegroeid. De eerste week zag ik de onzekerheid en ontevredenheid op haar mooie koppie staan. “Daar zit verdriet achter gescholen” dacht ik en dat moet eruit! De knop moest om. Ik besloot Wendy los te laten op de bokspaal. Als die toen toch kon praten. Na zo’n 20 minuten gaf ze zich over; de grens was bereikt.
Tranen rolde over haar wangen. Haar breekpunt was bereikt. Vanaf dat moment is Wendy alleen maar gaan groeien. Ze straalt, lacht en is zelf ook trots met wat ze tot nu toe bereikt heeft.
Bericht voor Wendy
Lieve Wendy, trots dat ben ik ook en ik denk dat ik ook mag spreken voor je lieve familie, vrienden, de andere afvalrace deelnemers, de andere trainers en trouwe volgers.
Deze week is je eerste officiële weegmoment. We hopen dat je -10 kilo aantikt. Mocht dat niet gebeuren, bedenk dan dat je al zoveel bereikt hebt en nog zoveel in je mars hebt. Wij zijn nog lang niet klaar!
>> Lees het bericht van Wendy voor Marissa
Binnenkort schrijft Marissa over hoe het de afvalrace groep van Fitnesscentrum Prinsenbeek vergaat.
